Trotse varkenshaas

Et voila, ook ik, als nieuwbakken blogger, krijg wel eens te maken met culinaire orgasmes. Zo had ik er gisteravond nog eentje. Pure zelfbevrediging, al zeg ik het zelf. Ook al is hetgeen nu volgt wellicht geen hoogstandje in de Vlaamsche huishoudkeukens... De al even Vlaamsche bescheidenheid was even niet aan mij besteed. Vlaamsch werkpaard, ahum.
Al weken geleden kocht ik het ding. Vóór de voedselinspectie me van reply dient: ik stak het ook direct in de diepvries. Dit terzijde. Ik had het dus in mijn mandje gelegd. Voorgaande zin enkel om het boodschappen doen ietwat romantischer te maken dan the fucking noodzakelijkheid telkenweek. Best wel aarzelend eigenlijk, dat ding in mijn mandje gedropt. Ik wist helemaal niet hoe ik het zou klaarmaken. Lekker. Iets klaarmaken op zich is zo moeilijk niet, toch? Maar ik wou er dus wel mee uitpakken.
Weken deed ik erover om hier en daar wat tips te verzamelen. Toegegeven: ik ben een ietwat autistische kokkin. Heb de neiging om recepten slaafs (hé, ben ik dat?) te volgen. Dan nog het liefst van die recepten waar zelfs de kleinste details ongebreideld (en met veel, heel veel beeldmateriaal - want ik moet toch kunnen vergelijken-)  aan bod komen. Geen enkel probleem om die te volgen. Primeur voor Céres. Ik zou er zelfs voor bij de buren gaan leuren. Om toch maar dat specifieke kruid - dat ik tijdens de fucking noodzakelijkheid telkenweek steevast vergeet - in de pan te hakken.
Gisteravond lag ie daar dus, de varkenshaas. Ben al geen fan van echt in vlees te gaan snijden. Doch, Piet raadde mij aan om mijn pan compleet op te vullen. Dus maakte ik er rustig 2 stukken van. Verder onthoud ik u mijn slaafse stappen. Check SOS Piet. - Ha, blijkt dat ik mannen wel eens kan én wil volgen. - Al heb je daar niet de complete wijsheid mee in pacht. Eerder deze week zag ik - op een ontiegelijk laat uur - een herhaling van Jeroen Meus. Stond daar - geheel toevallig & onverwacht - varkenshaasje op het menu. En het was de Jeroen, met zijn aanstekelijk likkebaarden als hij nog maar eens een klomp boereboter in de pan flikkerde, die me over de streep trok. Dat ding zou en moest deze week bij mij op het menu staan. En zo deed ik gisteren, met Piet & Jeroen in mijn keuken, een varkenshaasje klaar alsof het een koud kunstje was. Zoiets ongeveer zei mijn wederhelft fijntjes nadat hij zijn bord gladjes had uitgegeten. Als antwoord op mijn hengelen naar complimenten: "En eigenlijk, zo moeilijk is dat nu toch ook weer niet é." Pardon!? Ik kon evengoed worst-appelmoes-patat klaargemaakt hebben. Of helemaal niks. En hem in het sneeuwweer twee uur op weg zenden naar de frituur, hier 5 minuten om de hoek.
Enfin, mijn kleine mannen hadden me al genoeg lof toegestrooid, uiteindelijk beaamde ook de derde dat het echt wel super lekker was. Waarop ikzelf de zaak nog eens bekrachtigde. Pochen met jezelf kan best, nu en dan. We zijn al streng genoeg anders. Een trotse varkenshaas dus!