Een tijdje terug was ik op zoek naar / deed ik een warme oproep voor het aanbrengen van een goed doel. Je weet wel, je ziel laureren in het altruïstisch zijn en dat van die dingen. Enfin, gewoon goed doen om je een goed mens te voelen. Welnu; ik heb, geheel in de lijn van de reeks de Ronde, er eindelijk eentje gevonden. Weliswaar ietwat te laat, but that's me. Nooit stipt op de afspraak. Met alle consequenties vandien.
Na mijn lang stilzwijgen - waarvoor ik me volgens blog rule N°1 vlakaf weiger te verschonen - vermoeden jullie misschien al wat dat goeie doel dan wel placht te wezen.
Heel simpel: mezelve die in vol wielerseizoen de pedalen verloor ofte met haar bakkes over de gravé schraapte (en nee, ik droeg geen helm).
Dat goed doel riekt natuurlijk naar een potpourri van egocentrisme. Dat is 't em juist. Je kan pas goed voor een ander doen als je goed doet voor jezelf. Melig misschien, maar lijkt me toch werk aan de winkel. Crashen en dan weer rechtop krabbelen voelt gewoon niet gezond: slapeloosheid, pieken in het piekeren, volle klantenkaart bij dokter & apotheek, radeloosheid en paniek kijken al om de hoek en het plaatje is af.
Terwijl we dus met dat goed doel bezig zijn, zijn we dus enkel bezig met doseren, rusten, opladen, standby modus alsook slaap en eigen gezond! ritme herontdekken. Zoveel mogelijk blank laten (de uitzonderingen op de regels bepaal ik wel, als die er al zijn.)
Prachtig fund, ik zou het zo steunen.
