Ik ga een Adele'ke doen, dacht ik zo. Gewoon hier terug opduiken alsof ik nooit ben weg geweest. Het schrijven, wel het komt er zo vlotjes niet meer van. Toch is het ook nu weer een beetje thuiskomen. In die knusse kamer in dat grote huis.
Waar zat je dan?
Er is nog steeds De droom, die ferme studie afmaken. Maar man, dat neemt veel plaats in. Ik geef het toe, soms lijkt het een strijd met mezelf. Het liefst doe ik het allemaal alleen. Mijn eigen ding, kinderen, werk, studie... Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan, denkt de chaoot in mezelf.
De Liefde, daar lijkt dan geen tijd voor te zijn. Ben ik er gewoon te moe voor, vind ik het verstikkend, pieker ik of ik wel voldoende aan mezelf toekom. Herwonnen vrijheid, eigen land verkennen, dat omgeploegd stukje koesteren, ook dat neemt veel plaats in. Terecht, denk ik dan.
Al kan ik evengoed schuilen bij de Liefde en voelen hoe schoon dat kan zijn. Een lauwwarm appeltaartje geserveerd krijgen met 2 lepeltjes of elkaar vastnemen middenin de straat en een wildvreemd iemand die zegt "zo'n teder moment".
Je zal er maar eentje zijn die de lastige taak heeft van mij te houden.
En toch, De liefde zit zo overal een beetje, denk ik dan. Net nog in een boterhammetje met choco.
woensdag 28 oktober 2015
zondag 21 december 2014
Op naar 2015 ... en een verhaaltje om nu en dan eens te herlezen
Dit, is een echt gebeurd verhaal. Op een dag werd een wijze gevraagd een lezing te geven over efficiënt tijdsbeheer. Hij nam het woord en zei: “Laten we beginnen met een experiment”.
Van onder de tafel haalde hij een bokaal en zette die voorzichtig voor zich neer. Daarna haalde hij een twaalftal grote stenen die hij zorgvuldig in de bokaal legde tot die aan de rand gevuld was. Toen richtte hij zijn blik langzaam naar zijn publiek en vroeg: “Is deze bokaal gevuld?”
Allen antwoordden ze volmondig: “Ja”.
Toen bukte hij zich opnieuw en nam een zak met kiezelsteentjes die hij minutieus over de stenen goot. De kiezelsteentjes vielen tussen de grote stenen tot op de bodem en hij goot steentjes tot aan de bovenrand van de bokaal. Ook nu vroeg de wijze: “Is deze bokaal gevuld?”. Enkelen aarzelden want ze begrepen zijn opzet en één van hen antwoordde: “Waarschijnlijk niet…”.
Daarop haalde de wijze een zakje zand van onder de tafel, dat hij aandachtig in de grote bokaal goot. En ja, het zand verspreidde zich tussen de talrijke stenen en kiezelstenen.
Van onder de tafel haalde hij een bokaal en zette die voorzichtig voor zich neer. Daarna haalde hij een twaalftal grote stenen die hij zorgvuldig in de bokaal legde tot die aan de rand gevuld was. Toen richtte hij zijn blik langzaam naar zijn publiek en vroeg: “Is deze bokaal gevuld?”Allen antwoordden ze volmondig: “Ja”.
Toen bukte hij zich opnieuw en nam een zak met kiezelsteentjes die hij minutieus over de stenen goot. De kiezelsteentjes vielen tussen de grote stenen tot op de bodem en hij goot steentjes tot aan de bovenrand van de bokaal. Ook nu vroeg de wijze: “Is deze bokaal gevuld?”. Enkelen aarzelden want ze begrepen zijn opzet en één van hen antwoordde: “Waarschijnlijk niet…”.
Daarop haalde de wijze een zakje zand van onder de tafel, dat hij aandachtig in de grote bokaal goot. En ja, het zand verspreidde zich tussen de talrijke stenen en kiezelstenen.
De wijze vroeg nog maar eens: “Is deze bokaal gevuld?”.
Deze keer schudde zijn publiek eensgezind het hoofd.
“Goed”, zei de wijze man, en alsof iedereen het verwachtte, nam hij een kan met water en slaagde hij erin ook het water in de bokaal te gieten tot aan de bovenrand.
Daarop richtte de wijze zich opnieuw tot de groep en vroeg: “Wat kunnen we van dit experiment leren?”.
Deze keer schudde zijn publiek eensgezind het hoofd.
“Goed”, zei de wijze man, en alsof iedereen het verwachtte, nam hij een kan met water en slaagde hij erin ook het water in de bokaal te gieten tot aan de bovenrand.
Daarop richtte de wijze zich opnieuw tot de groep en vroeg: “Wat kunnen we van dit experiment leren?”.
De moedigste antwoordde: “Het toont aan dat onze agenda nooit zo gevuld is als we wel denken en dat er, als we het echt willen, nog altijd wel tijd is voor meer afspraken en meer activiteiten”.
“Neen”, antwoordde de professor, “daarover gaat niet”. Het gaat om het volgende: “ Je moet ervoor zorgen dat de grote stenen het eerst in de bokaal gaan of de belangrijk zaken het eerst, want anders krijg je ze er nooit meer in wanneer het de kiezelstenen er eerst in liggen.
“Neen”, antwoordde de professor, “daarover gaat niet”. Het gaat om het volgende: “ Je moet ervoor zorgen dat de grote stenen het eerst in de bokaal gaan of de belangrijk zaken het eerst, want anders krijg je ze er nooit meer in wanneer het de kiezelstenen er eerst in liggen.
Het belangrijkste eerst, inderdaad. Welke zijn de grote, belangrijke stenen in ons leven? Onze familie, onze vrienden, onze dromen, onze gezondheid?
Wanneer we meer belang hechten aan futiliteiten zoals de kiezelsteentjes en het zand dan zullen zij alle plaats in beslag nemen en blijft er geen tijd meer over voor de belangrijke dingen in ons leven. Vergeet daarom niet jezelf de vraag te stellen welke stenen voor jou de grote stenen van je leven zijn, om ze vervolgens eerst in de bokaal te leggen.
Wanneer we meer belang hechten aan futiliteiten zoals de kiezelsteentjes en het zand dan zullen zij alle plaats in beslag nemen en blijft er geen tijd meer over voor de belangrijke dingen in ons leven. Vergeet daarom niet jezelf de vraag te stellen welke stenen voor jou de grote stenen van je leven zijn, om ze vervolgens eerst in de bokaal te leggen.
zaterdag 3 mei 2014
Accident de parcours
is mijn deel na een nachtje stappen. Doseren bleek not done en de daiquiri's waren nu eenmaal met te veel liefde gemaakt. We liepen de kantjes ervan af maar iedereen is ongedeerd, op een beginnersfoutje of kort geheugenverlies na. Whatever. Standaard was het allerminst.
Zet ik alvast terug op mijn kalender.
vrijdag 7 maart 2014
17°C, dat wil zeggen; minstens 20°C in de zon
Het blijkt, er is een focus ... en een inhaalexamen. En daarna proefexamens en wederom examens. Om u snel wat bij te praten rondom rond de boeken: delayed nieuwjaarsetentjes, laatste houtblokken in het flinke haardvuur, parelachtige Birdy, stoere zonen en de kalmte bewaren, verloren gaatjes in de agenda feestelijk - lees: altijd zongerelateerd - opvullen. Dit weekend een evenwichtsoefening: zon, studieboeken en internet op 1 lijn krijgen. Buiten!
6. Check the balance more than once in 3 months.
En neem dat laatste vooral maar eens letterlijk. Op de vooravond van internationale vrouwendag dan nog; een joekel van een cliché. Maar enfin Buiten en Bewegen dus! De focus volgt wel.
dinsdag 11 februari 2014
Valentijn en het reptielenbrein
If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
If you want a partner
Take my hand
Or if you want to strike me down in anger
Here I stand
I'm your man
If you want a boxer
I will step into the ring for you
And if you want a doctor
I'll examine every inch of you
If you want a driver
Climb inside
Or if you want to take me for a ride
You know you can
I'm your man
Ah, the moon's too bright
The chain's too tight
The beast won't go to sleep
I've been running through these promises to you
That I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or I'd crawl to you baby
And I'd fall at your feet
And I'd howl at your beauty
Like a dog in heat
And I'd claw at your heart
And I'd tear at your sheet
I'd say please, please
I'm your man
And if you've got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
I'll disappear for you
If you want a father for your child
Or only want to walk with me a while
Across the sand
I'm your man
If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
If you want a partner
Take my hand
Or if you want to strike me down in anger
Here I stand
I'm your man
If you want a boxer
I will step into the ring for you
And if you want a doctor
I'll examine every inch of you
If you want a driver
Climb inside
Or if you want to take me for a ride
You know you can
I'm your man
Ah, the moon's too bright
The chain's too tight
The beast won't go to sleep
I've been running through these promises to you
That I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or I'd crawl to you baby
And I'd fall at your feet
And I'd howl at your beauty
Like a dog in heat
And I'd claw at your heart
And I'd tear at your sheet
I'd say please, please
I'm your man
And if you've got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
I'll disappear for you
If you want a father for your child
Or only want to walk with me a while
Across the sand
I'm your man
If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
vrijdag 7 februari 2014
"Blijf van mijn lijfje"
"Ook in België worden jonge meisjes besneden" | Studio Brussel
Openlijk in de clandestiniteit, daar in Kenia. Evengoed hier bij ons. Misselijkmakend thema dat nog zwaar ingebakken zit in zoiets wat men 'cultuur' of nog mooier, 'traditie' durft te noemen.
De reportage gisteren op tv maakte me soms opstandig wanneer Annemie met veel geduld, neutraliteit - schijn naar ik hoop, om toch maar te kunnen filmen - en zelfs een zachte 'see you soon' prevelt tegen de vrouw die opgepakt is omdat ze de verboden genitale verminking uitvoert. Nu kunnen we zeggen van 'wij hebben geen recht van spreken, het is daar hun eeuwenoude traditie en die dient gerespecteerd'. De vrouwen daar verschuilen zich achter de dwingende norm die toch vooral voortkomt uit een totale patriarchale maatschappij. Ze knikken, vieren mee en kijken weg/neer als een meisje na de verminking, de kilometerslange weg naar huis strompelt. Goed wetende dat alles daar onderaan brandt van de pijn en iedere beweging , hoe klein ook, ellendige foltering moet zijn. Haar eer is gered, behaald. Als de eer strekt tot het binnenhalen van de bruidsschat om vervolgens broers studie mee te betalen, het uitgehuwelijkt worden en brute seks te hebben met een primitieve 'krijger', kunnen we alleen maar gelukkig zijn dat we hier in Vlaamse velden werden geboren. En dan spreken we nog niet van het lot van de vele migrantenmeisjes.
Het kind kermde maar één woord toen het gebeurde: "mama". "Hoe is het mogelijk dat je me zoiets laat verduren, waarom wordt dit met mij gedaan?" Zoveel onwetendheid, dom gehouden worden ... En dan die opgehitste jongens en mannen die er een waar volksfeest van maken. Eigenlijk zou met hen net hetzelfde moeten gebeuren, als je dan toch van cultuur wilt spreken. Het geloof, de traditie, de stamkunde of mij eender welk walgelijk gewoontegebruik dat dit verheerlijkt, doet er eigenlijk niet meer toe. Barbaarse, onmenselijke misdaden zijn het en een algemene schending van de mensenrechten. De vrouwen zouden er in opstand moeten komen. Ik weet het, zo simpel is het niet. Of toch wel?
Openlijk in de clandestiniteit, daar in Kenia. Evengoed hier bij ons. Misselijkmakend thema dat nog zwaar ingebakken zit in zoiets wat men 'cultuur' of nog mooier, 'traditie' durft te noemen.
De reportage gisteren op tv maakte me soms opstandig wanneer Annemie met veel geduld, neutraliteit - schijn naar ik hoop, om toch maar te kunnen filmen - en zelfs een zachte 'see you soon' prevelt tegen de vrouw die opgepakt is omdat ze de verboden genitale verminking uitvoert. Nu kunnen we zeggen van 'wij hebben geen recht van spreken, het is daar hun eeuwenoude traditie en die dient gerespecteerd'. De vrouwen daar verschuilen zich achter de dwingende norm die toch vooral voortkomt uit een totale patriarchale maatschappij. Ze knikken, vieren mee en kijken weg/neer als een meisje na de verminking, de kilometerslange weg naar huis strompelt. Goed wetende dat alles daar onderaan brandt van de pijn en iedere beweging , hoe klein ook, ellendige foltering moet zijn. Haar eer is gered, behaald. Als de eer strekt tot het binnenhalen van de bruidsschat om vervolgens broers studie mee te betalen, het uitgehuwelijkt worden en brute seks te hebben met een primitieve 'krijger', kunnen we alleen maar gelukkig zijn dat we hier in Vlaamse velden werden geboren. En dan spreken we nog niet van het lot van de vele migrantenmeisjes.
Het kind kermde maar één woord toen het gebeurde: "mama". "Hoe is het mogelijk dat je me zoiets laat verduren, waarom wordt dit met mij gedaan?" Zoveel onwetendheid, dom gehouden worden ... En dan die opgehitste jongens en mannen die er een waar volksfeest van maken. Eigenlijk zou met hen net hetzelfde moeten gebeuren, als je dan toch van cultuur wilt spreken. Het geloof, de traditie, de stamkunde of mij eender welk walgelijk gewoontegebruik dat dit verheerlijkt, doet er eigenlijk niet meer toe. Barbaarse, onmenselijke misdaden zijn het en een algemene schending van de mensenrechten. De vrouwen zouden er in opstand moeten komen. Ik weet het, zo simpel is het niet. Of toch wel?
dinsdag 4 februari 2014
Flinterdun en dus te beschermen
Koestering
.. Wat je liefhebt, wat zacht is en goed doet, dat wil je zo dicht mogelijk bij je hebben. Op je huid dragen of om je heen voelen, zodat je weet dat je thuis bent ... de peignoir die ooit roze was en die je favoriete thuisplunje is. Jongste zoon die bijna groter wordt dan jezelf maar van wie je nog snel een kus kan stelen vanop zijn koude winterwangen ...
... Inspiratiewand die je vertraagt telkens je iets te snel passeert... en hier en daar een creatief vonkje afgeeft ...
... Thee, zo heet mogelijk, badderen net zo goed. Warmte voor binnen en buiten. Ok, die Ferrero Rochers passen er wonderwel bij ...
... De essentie in een tatoeage, nog even over nadenken ...
Thuiskomen
... Ben ik wel thuis bij mezelf? Voor we helemaal de esoterische toer opgaan; volgens de Australische Rachel Jayne Groover moet iedere vrouw zich dit minstens 1x per uur afvragen. Voor mannen zal het wel niet anders zijn ...
Geven
"... Niet te veel van mezelf weggeven, dat heb ik moeten leren. Iedereen wil iets van je en als je dat te vaak toelaat, kan het je leegzuigen, heb ik gemerkt. Om mezelf te beschermen, is af en toe alleen zijn voor mij heel belangrijk."Tevreden dat ik thuis ben, bij mezelf, met de haard, de kinderen boven in bed, mijn plaats in de languit zetel, de 2e midweek vegetarisch eten, vrienden over de vloer gehad, gsm stil en agenda veilig weggeborgen. Geen excuus van te druk, gewoon een afspraak met mijzelf die voor alles gaat. Mag ik aandacht voor hebben, mijn huid is nu eenmaal dun.
Abonneren op:
Reacties (Atom)