"Blijf van mijn lijfje"

"Ook in België worden jonge meisjes besneden" | Studio Brussel

Openlijk in de clandestiniteit, daar in Kenia. Evengoed hier bij ons. Misselijkmakend thema dat nog zwaar ingebakken zit in zoiets wat men 'cultuur' of nog mooier, 'traditie' durft te noemen.
De reportage gisteren op tv maakte me soms opstandig wanneer Annemie met veel geduld, neutraliteit - schijn naar ik hoop, om toch maar te kunnen filmen - en zelfs een zachte 'see you soon' prevelt tegen de vrouw die opgepakt is omdat ze de verboden genitale verminking uitvoert. Nu kunnen we zeggen van 'wij hebben geen recht van spreken, het is daar hun eeuwenoude traditie en die dient gerespecteerd'. De vrouwen daar verschuilen zich achter de dwingende norm die toch vooral voortkomt uit een totale patriarchale maatschappij. Ze knikken, vieren mee en kijken weg/neer als een meisje na de verminking, de kilometerslange weg naar huis strompelt. Goed wetende dat alles daar onderaan brandt van de pijn en iedere beweging , hoe klein ook, ellendige foltering moet zijn. Haar eer is gered, behaald. Als de eer strekt tot het binnenhalen van de bruidsschat om vervolgens broers studie mee te betalen, het uitgehuwelijkt worden en brute seks te hebben met een primitieve 'krijger', kunnen we alleen maar gelukkig zijn dat we hier in Vlaamse velden werden geboren. En dan spreken we nog niet van het lot van de vele migrantenmeisjes.
Het kind kermde maar één woord toen het gebeurde: "mama". "Hoe is het mogelijk dat je me zoiets laat verduren, waarom wordt dit met mij gedaan?" Zoveel onwetendheid, dom gehouden worden ... En dan die opgehitste jongens en mannen die er een waar volksfeest van maken. Eigenlijk zou met hen net hetzelfde moeten gebeuren, als je dan toch van cultuur wilt spreken. Het geloof, de traditie, de stamkunde of mij eender welk walgelijk gewoontegebruik dat dit verheerlijkt, doet er eigenlijk niet meer toe. Barbaarse, onmenselijke misdaden zijn het en een algemene schending van de mensenrechten. De vrouwen zouden er in opstand moeten komen. Ik weet het, zo simpel is het niet. Of toch wel?