Las vandaag ergens:
"Feedback. Wie zwijgt zegt niets verkeerd, maar is ook niet eerlijk. Vaak ergeren we ons aan mensen of situaties, en volgt daaruit een breuk (privé of professioneel), zonder dat we het probleem met die persoon bespreken. Een ander in de ogen moeten kijken en negatieve commentaar geven vind ik heel moeilijk. Ik probeer dat dus nogal eens te delegeren of te vermijden, bijvoorbeeld door iemand van wiens werk ik niet tevreden bent gewoon geen opdrachten meer te geven. Maar het is niet eerlijk. Hierin ben ik veranderd door Karen Moeskops, de directrice van Amnesty Vlaanderen, met wie ik als voorzitter enkele jaren heb samengewerkt. Haar credo tegenover haar ploeg is ‘feedback is ook een mensenrecht’. Zoveel mogelijk positieve feedback. Maar ook de negatieve, anders ben je oneerlijk bezig."Och ja, ik heb niks tekort en lijd niet aan aandachtsmanie... Human?
Nog een zoethoudertje voor de komende week.
Zoon pannenkoeken laten bakken omdat je zelf geen geduld hebt met pan & deeg. Zelf wel appelkes in blokjes snijden. Die blokjes in de pan een beetje aanbakken in een toefje boter, of olie, zo je wil. Net geen appelmoes ervan maken. Vuurtje uit en een eetlepel speculaaspasta een beetje rondroeren in de pan met appelkes.
Finale: een bedje van speculaasappelkes spreiden op lekkere warme pannenkoek, een lichte krulling nog. Resultaat: een streling voor de smaakpapillen van een vieruurtjes-hongerlijder.
Wil je echt verwennen? Afwerken met tavernesuiker of streepje ahornsiroop en bolleke huisgedraaide vanilleijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten