Zelfs voor een job mag je niet te hebberig zijn. Majazeg, stom want voor elke - uitgeplozen - vacature wil je je volledig smijten en die achteraf ook binnenhalen. De holbewoners gingen toch ook enkel jagen om te scoren.
De ervaring leert me dat een ijzeren wil niet altijd tot de overwinning leidt, ja, een tweede of derde ereplaats. Eerlijk, daar heb je weinig aan. Het houdt je mentaal net boven water, dat wel. Geen trofee. Of harig stuk vlees.
De tijd haalde me in en mijn nonchalance groeide. En plots maak ik keuzes. Krijg ik voorstellen. De interimdames telefoneren er poeslief op los, alles om je te overtuigen. En potentiële werkgevers trekken hun registers open. Fijn. Onwennig. Je vergeet heus niet vanwaar je komt. En of het er nog zit, te loeren op iets, nou ja, op iets dat jij uit het oog bent verloren. Het is al ok het niet als iets van jezelf te beschouwen. Eerder als een toevallige passant. En wat kan die jou maken?
Kiezen dus; tussen 'moeder van het bedrijf' of 'eigenzinnige dame met visie'. Poll?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten