Gelukkige voet

In kerstkaart modus; volgend jaar misschien toch wat uniformiseren want ben er redelijk zoet mee geweest, van zo ongeveer 11u tot 16u. Sommige kaartjes moesten ook nog letterlijk in elkaar geknutseld worden. Wel leuke dingen, die kaartjes van o.a. de Hema. Mijn bloedjes van kindjes hadden aandacht tekort ;)
Het feest opruim 'ik heb alles onder controle' plan wordt er toch eentje van 2 dagen, of langer... Morgen kerstavond, Dirty Santa, wij kijk ernaar uit. Iedereen koopt een neutraal cadeau van 15 euro en dan is het spel van aan de beurt te komen om een pakje op goed geluk te kiezen. De volgende rondes kan je het leukste pakje van elkaar afsnoepen. Geheid kerstavondruzie dus maar dan van de leutige soort.
De jongste merkt op dat Happy feet morgenavond op tv is (wij hebben nog geen digitale tv en neen, ook geen dvd's van godbetert al die tekenfilms en al helemaal niet elk een pc om onze eigen downloads te bekijken, als we al asociaal willen doen) en in één adem zegt hij: "Gelukkige voet, wel een rare titel voor een film. Wie noemt er zijn film nu zo?" Ik zeg dat ik het best een goeie titel vind, wij leven erop.

En verdikke, we misten

Netsky op de Warmste week van het jaar. Zelf ook de handen uit de mouwen gestoken. Met het werk aan het bakken geweest (ahum, ik heb mijn schoonzus de cake laten bakken voor mij, terwijl ik de tweeling zoet hield - faire deal leek me). Maar kom, met het werk -enkel op de hoofdzetel, andere afdelingen deden ook nog iets goeds - dus mooi een ruime 300 euro ingezameld en de opbrengst werd verdubbeld door onze bazin. Zo moet dat zijn!

Zalig pasen!

Minder leuk cadeautje ook vandaag, er bruusk opkomen dat je vervangbaar bent, door iets wat al jaren gevaarlijk en schaamteloos op je terrein kwam. Nu letterlijk. Daar staat ze, te koken, in wat ooit je huis was. Waarvoor je geknokt hebt, met gans je lijf en diens koppigheid. Droevig. En dat een dief ook iemand kan zijn die je de waarheid ontzegt. Het stormt buiten. En in mijn hart.

Tis langs hier

Ook al een cadeautje voor jezelf opengedaan?
Misschien een beetje gesuikerd maar het is niet voor niets dat ik morgen hier een sweet sixteen party organiseer ...
Ben nog aan het broeden op een geniale invalshoek, hoop dat er tussen de zaterdagse ratrace dolletjes ergens een ingeving binnen knalt. Ok, het is mijn feest niet. Ik heb enkel, geheel terzijde, een klein opdondertje uit mijn leden geperst, in de tijd dat we nog de vroedvrouw moesten opbellen vanuit een telefooncel, de antenne bij de tv moesten vasthouden om de BRT te ontvangen en epidurale nu eenmaal niet te pas komt bij een thuisbevalling. Een van het soort  van zo'n gezellige elf uur. Vind dat ik minstens een paar glazen bubbels verdien en een eervolle vermelding zou mooi zijn. Dat ik me evengoed weer een jongvolwassene voel. Het eerste confronterende rapport gisteren afgehaald in de school waar ik zelf de beste tijd van mijn leven heb gehad. Of zoals de zoon zegt: het zijn klote examens maar ik ben gelukkig, heb een lief, heel wat goeie vrienden en stop met zagen madre!" O ja, en passant voor 50 cent! een oud bibliotheekboek kunnen scoren: De ondraaglijke lichtheid van het bestaan van Milan Kundera. Ik moet dringend op reis om mijn boekenlijstje te kunnen afpunten. Misschien alvast geheel lijstjesgewijs gaan nadenken over mijn überhitlist.
Wordt deze het, het 'dit wil ik nooit meer lijstje'?

!! containerpark zijn van een wederhelft
!! mentale dippers van XL formaat
!! 16 kg meer wegen dan een jaar geleden
!! voor een ander 's peis en vree met mijn dromen betalen 
!! 12 kg in twee maanden tijd verliezen
!! 'on'twinkelende ogen
!! een Citroën C4 (geen Franse auto's meer, eerder das auto, verder heb ik niets met Duits)
!! zonen die me moeten missen
!! terug willen naar hoe het vroeger was, hier en nu is mij best
!! Voorspelbaar zijn

Vind het een schone die laatste, santé!

De menu van morgen: verse tomatensoep met balletjes, njammie broodjes met vers beleg, cava en taart, veeeeeeeeeeeeeeeel taart, met o.a. zijn old time favorite, javanais. Nee, ik ga niet zelf bakken, ken je talenten zeg.

Meer lezen = beter denken

https://www.facebook.com/flowmagazine

Titel snoepte ik eventjes af van de nieuwe Flow. Sommige goede dingen hoef je nu eenmaal niet telkenmale opnieuw uit te vinden. On-Geloof-Lijk magazine trouwens. Abonnement hierop staat met stip op mijn cadeau verlanglijstje. Maar dus even over dat lezen, uit onderzoek (onder titel dus te lezen in alweer een prachtige uitgave - met geborduurde cover! - van de Flow) blijkt dat wie fictie, zijnde romans, leest; minder moeite heeft met wanorde, en andermans gevoelens beter begrijpt. Als ik dus zeg tegen mijn zonen dat je van lezen slim wordt, was/is dat niet gelogen. Wel integendeel. En 'slim' betekent in deze zeker niet enkel dat je getestte IQ bevestigd of ontkracht wordt. Nog maar eens: Lees! Mijn kinders, (sorry Koen, met alle respect ;)) dan leer je en passant ook dat de term voor kinderen, niet kids is.
Nog uit het artikel: "lezen van romans moet niet afgedaan worden als tijdsverspilling, terwijl je 'serieuzere' dingen zou kunnen doen of lezen. Het onderzoek geeft mensen de vrijheid het lezen van een goed boek te zien als iets waarmee ze zichzelf kunnen ontwikkelen". Hier kan je gewoon niet 'onwaar' tegen inbrengen. Waar?

Hoewel ik het eigenlijk vreselijk druk heb met mijzelve te ontdekken, kinderen, een 'serieuze' studie, werk en alledaagse geplogenheden, ben ik dus blij, tijd gemaakt te hebben voor een boek, jeugdboek, dit keer. Een hoofd vol rommel, van de hand van Koen D'haene, een naar mijn mening, nog veel te bescheiden (jeugd)auteur. Hij schrijft sober en je voelt in zijn boeken, de kleine verlegen jongen die in de schrijver schuilt. Ik had persoonlijk al contact met hem toen hij het boek aan het schrijven was. Tussen onze schrijfsels door kon hij kennis maken met de helsheid van mijn depressies. Tijdens één van zo'n momenten zei hij me vaak, dat het wel leek of hij een boek over mij aan het schrijven was, met enig verschil dat er bij mij geen verslavingsproblematiek speelde. - Hij schreef het naar aanleiding van een strijd van een dichte, goede vriendin.  - Geen wonder dat ik me tijdens het lezen, vreselijk onder de huid voelde kruipen.

Blauwe botjes

Qua alliteratie voor vandaag kan dat wel tellen. Vorig jaar haalde ik ze niet uit de kast. Zijn uiteraard wel mee verhuisd. Mijn. Blauwe. Botjes. Net als toen ik ze net had, bleek bij het aan hebben van die Fornarina - versleten intussen maar niet minder chicky - laarsjes, dat iedereen direct naar mijn voeten kijkt. Staart. Precies zo mocht ik - asjemenou - een welvullend decollete hebben, mannen schier een onzichtbaar pointed vingerke volgen richting borsthoogte. Ja, zo dus. Onbeschaamd. En bijna niet weg te steken. "Nooit blauwe botten gezien?", denk ik dan. Maar het streelt mijn ego, want ja, het zijn Mijn. Blauwe. Botjes. Ik heb ze nu al uitgeschopt (ja, mijn botjes kunnen daar tegen) en ingeruild voor suffe sloffen. Maar morgen post ik met gepaste trots een foto. Moest ik al drie jaar! terug gedaan hebben. P.S. Stel je voor, op 't werk heeft elke werknemer de mogelijkheid een blog bij te houden. Hèh.