Selfie

Brilliant Quentin Tarantino

Ik wil eigenlijk slapen maar iets klopt de laatste dagen zo hard op de deur, dat ik eenvoudigweg nog eventjes wacht met moe te zijn. Om dan eindelijk weer rustig in te tukken. Meestal beginnen we zo'n nieuwbakken jaar vredelievend en goede voornemens zitten dan soms als ambetante 1 eurocenten met z'n allen in je veel te kleine portemonnee. 'De wensen van het jaar'. Of je nu in de frituur staat waar je enkel komt voor comfortfood en omdat ze die verslaving nu eenmaal niet thuis bestellen. Helemaal niet om met die verre kennis wat oppervlakkige small talk uit te wisselen. Luisterend naar de radio, vrolijk lallend tegen onbeduidende collega's, geld uit de muur halend, ... Ze zijn er; de voornemens en de wensen. Zelfs uit de onverwachte ex- hoek. Een beetje lachwekkend dat. En daar ook wel schromelijk te laat.
Ik koop die dingen ook wel allemaal. Als het enige grond van oprechtheid heeft of simpele vriendschap is. Zelf vind ik kerstkaarten versturen elk jaar een spannend moment.
Nu ja, ik maak mijn punt. Ik haat iets. Lelijk. Maar zo is het. Dat er dingen verzwegen worden omwille van bv. de lieve vrede. Omdat het je beter uitkomt. Of omdat je zelf al weet dat je er toch niet mee weg komt. Omdat je wilt dat een ander ook zwijgt. Omdat je vindt dat er helemaal geen issue is. Zwijgen en lieve vrede. In één zin, lijkt me hier inderdaad een rariteit. Maar wie ben ik om daar zelf helemaal vrij van te zijn? Toch haat ik het. En net dat zit de laatste dagen aan me te knagen. Kwaadheid. Omdat er nog veel te veel gedaan wordt alsof. Onder de mat vegen en hop daar zijn ze weer. Goede voornemens en wensen.

Uit het leven zoals kerstavond traditiegetrouw is, pak ik er snel even de Feeling bij. Daar las ik over de Familieziel (boek van
KitlynTjin A Djie)

Heilige huisjes kunnen ook gewoontes zijn waar niet aan te tornen valt. Zoals: 'Alle familieleden moeten met Kerstmis bij elkaar zijn', 'Na het eten helpt iedereen met afruimen' of 'Hier doen we niet emotioneel'. Als iemand dat niet doet, kan dat irritatie of boosheid geven. maar soms is een familieopdracht niet langer relevant, en dan wordt het tijd om er afscheid van te nemen. Daar zorgen de 'ontregelaars' voor die aan heilige huisjes morrelen. Ze trekken aan de bel als er iets niet meer in de situatie past en geven daardoor vaak de aanleiding voor verandering. Lijnrecht daartegenover staan de  mensen die de familieregels tot elke prijs bewaken. Als de regels onder de loep worden genomen, krijgt de hele familie de kans om ze te relativeren of te herzien. Wat uiteraard niet altijd zonder slag of stoot gaat. In gezonde familiesferen kan zo'n verandering er komen door een paar goede gesprekken en wat gemoedelijk verzet. In meer 'bevroren' systemen geven de 'ontregelaars' meer disfunctionele signalen: ze worden ziek, raken verslaafd, vertonen een stoornis ... Dat kan een bewuste of onbewuste reactie zijn. 

Een voornemen, de volgende keer weer iets luchtigers.