If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
If you want a partner
Take my hand
Or if you want to strike me down in anger
Here I stand
I'm your man
If you want a boxer
I will step into the ring for you
And if you want a doctor
I'll examine every inch of you
If you want a driver
Climb inside
Or if you want to take me for a ride
You know you can
I'm your man
Ah, the moon's too bright
The chain's too tight
The beast won't go to sleep
I've been running through these promises to you
That I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or I'd crawl to you baby
And I'd fall at your feet
And I'd howl at your beauty
Like a dog in heat
And I'd claw at your heart
And I'd tear at your sheet
I'd say please, please
I'm your man
And if you've got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
I'll disappear for you
If you want a father for your child
Or only want to walk with me a while
Across the sand
I'm your man
If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
dinsdag 11 februari 2014
vrijdag 7 februari 2014
"Blijf van mijn lijfje"
"Ook in België worden jonge meisjes besneden" | Studio Brussel
Openlijk in de clandestiniteit, daar in Kenia. Evengoed hier bij ons. Misselijkmakend thema dat nog zwaar ingebakken zit in zoiets wat men 'cultuur' of nog mooier, 'traditie' durft te noemen.
De reportage gisteren op tv maakte me soms opstandig wanneer Annemie met veel geduld, neutraliteit - schijn naar ik hoop, om toch maar te kunnen filmen - en zelfs een zachte 'see you soon' prevelt tegen de vrouw die opgepakt is omdat ze de verboden genitale verminking uitvoert. Nu kunnen we zeggen van 'wij hebben geen recht van spreken, het is daar hun eeuwenoude traditie en die dient gerespecteerd'. De vrouwen daar verschuilen zich achter de dwingende norm die toch vooral voortkomt uit een totale patriarchale maatschappij. Ze knikken, vieren mee en kijken weg/neer als een meisje na de verminking, de kilometerslange weg naar huis strompelt. Goed wetende dat alles daar onderaan brandt van de pijn en iedere beweging , hoe klein ook, ellendige foltering moet zijn. Haar eer is gered, behaald. Als de eer strekt tot het binnenhalen van de bruidsschat om vervolgens broers studie mee te betalen, het uitgehuwelijkt worden en brute seks te hebben met een primitieve 'krijger', kunnen we alleen maar gelukkig zijn dat we hier in Vlaamse velden werden geboren. En dan spreken we nog niet van het lot van de vele migrantenmeisjes.
Het kind kermde maar één woord toen het gebeurde: "mama". "Hoe is het mogelijk dat je me zoiets laat verduren, waarom wordt dit met mij gedaan?" Zoveel onwetendheid, dom gehouden worden ... En dan die opgehitste jongens en mannen die er een waar volksfeest van maken. Eigenlijk zou met hen net hetzelfde moeten gebeuren, als je dan toch van cultuur wilt spreken. Het geloof, de traditie, de stamkunde of mij eender welk walgelijk gewoontegebruik dat dit verheerlijkt, doet er eigenlijk niet meer toe. Barbaarse, onmenselijke misdaden zijn het en een algemene schending van de mensenrechten. De vrouwen zouden er in opstand moeten komen. Ik weet het, zo simpel is het niet. Of toch wel?
Openlijk in de clandestiniteit, daar in Kenia. Evengoed hier bij ons. Misselijkmakend thema dat nog zwaar ingebakken zit in zoiets wat men 'cultuur' of nog mooier, 'traditie' durft te noemen.
De reportage gisteren op tv maakte me soms opstandig wanneer Annemie met veel geduld, neutraliteit - schijn naar ik hoop, om toch maar te kunnen filmen - en zelfs een zachte 'see you soon' prevelt tegen de vrouw die opgepakt is omdat ze de verboden genitale verminking uitvoert. Nu kunnen we zeggen van 'wij hebben geen recht van spreken, het is daar hun eeuwenoude traditie en die dient gerespecteerd'. De vrouwen daar verschuilen zich achter de dwingende norm die toch vooral voortkomt uit een totale patriarchale maatschappij. Ze knikken, vieren mee en kijken weg/neer als een meisje na de verminking, de kilometerslange weg naar huis strompelt. Goed wetende dat alles daar onderaan brandt van de pijn en iedere beweging , hoe klein ook, ellendige foltering moet zijn. Haar eer is gered, behaald. Als de eer strekt tot het binnenhalen van de bruidsschat om vervolgens broers studie mee te betalen, het uitgehuwelijkt worden en brute seks te hebben met een primitieve 'krijger', kunnen we alleen maar gelukkig zijn dat we hier in Vlaamse velden werden geboren. En dan spreken we nog niet van het lot van de vele migrantenmeisjes.
Het kind kermde maar één woord toen het gebeurde: "mama". "Hoe is het mogelijk dat je me zoiets laat verduren, waarom wordt dit met mij gedaan?" Zoveel onwetendheid, dom gehouden worden ... En dan die opgehitste jongens en mannen die er een waar volksfeest van maken. Eigenlijk zou met hen net hetzelfde moeten gebeuren, als je dan toch van cultuur wilt spreken. Het geloof, de traditie, de stamkunde of mij eender welk walgelijk gewoontegebruik dat dit verheerlijkt, doet er eigenlijk niet meer toe. Barbaarse, onmenselijke misdaden zijn het en een algemene schending van de mensenrechten. De vrouwen zouden er in opstand moeten komen. Ik weet het, zo simpel is het niet. Of toch wel?
dinsdag 4 februari 2014
Flinterdun en dus te beschermen
Koestering
.. Wat je liefhebt, wat zacht is en goed doet, dat wil je zo dicht mogelijk bij je hebben. Op je huid dragen of om je heen voelen, zodat je weet dat je thuis bent ... de peignoir die ooit roze was en die je favoriete thuisplunje is. Jongste zoon die bijna groter wordt dan jezelf maar van wie je nog snel een kus kan stelen vanop zijn koude winterwangen ...
... Inspiratiewand die je vertraagt telkens je iets te snel passeert... en hier en daar een creatief vonkje afgeeft ...
... Thee, zo heet mogelijk, badderen net zo goed. Warmte voor binnen en buiten. Ok, die Ferrero Rochers passen er wonderwel bij ...
... De essentie in een tatoeage, nog even over nadenken ...
Thuiskomen
... Ben ik wel thuis bij mezelf? Voor we helemaal de esoterische toer opgaan; volgens de Australische Rachel Jayne Groover moet iedere vrouw zich dit minstens 1x per uur afvragen. Voor mannen zal het wel niet anders zijn ...
Geven
"... Niet te veel van mezelf weggeven, dat heb ik moeten leren. Iedereen wil iets van je en als je dat te vaak toelaat, kan het je leegzuigen, heb ik gemerkt. Om mezelf te beschermen, is af en toe alleen zijn voor mij heel belangrijk."Tevreden dat ik thuis ben, bij mezelf, met de haard, de kinderen boven in bed, mijn plaats in de languit zetel, de 2e midweek vegetarisch eten, vrienden over de vloer gehad, gsm stil en agenda veilig weggeborgen. Geen excuus van te druk, gewoon een afspraak met mijzelf die voor alles gaat. Mag ik aandacht voor hebben, mijn huid is nu eenmaal dun.
zaterdag 1 februari 2014
Omdat ik gek ben op 'cruisen'
... en omdat ik het nog één keer wil uitleggen ...
"Cause I needed change ..."
There are five rules of how to be a cruiser
Five rules of how to be a highway man (ahum woman)
Number one
You travel alone
Number two
Never use the fast line
Never travel by high speed
Number three
Take some tapes along the way
Of your favorite music and your favorite bands
Number four
Take the road as it comes 'cause it comes so slow
Take the road as it comes 'cause it comes so slow
Five
Get out of town!
Get out of town!
Get out of town!
Get out of town!
Abonneren op:
Reacties (Atom)