HAPPY 2011 !!!

And trust me on the sunscreen ...

Glorious list

Om mijn 'boek der gele post-its' toch enigszins wat in te perken, even - again, tis den tijd van 't jaar ervoor - oplijsten. Wat we bloggewijs meenemen naar 2011, wat voor onbepaalde tijd of voorgoed in de vuilbak belandt en wat tijd nodig heeft om te rijpen (dus evengoed pas in 2020 aan bod kan komen).

- Coming up : pimpen die blog, hypnose, wikileaks, vrijmetselarij, buddha, verjaardagsparty 2012, thrillers, splitsing des land, give away (waarom zou ik achterblijven?), ... ei zeg, ik ga hier niet al mijn kostbare ideeën prijsgeven ...
- Vuilbak : kerstkaart & IT, easy money, ...
- Serre : botox en borstvergroting/-verkleining (voor wie mij niet kent;)), komisch verhaal pur sang, nicotinevrij, in al haar glorie ...

Aan u natuurlijk de keuze deze shit al dan niet - braaf - af te wachten. U hebt wel iets beters te doen, denk ik dan... Uw vrouw/man gelukkig maken en vooral jezelf niet vergeten (indien je die niet hebt, werk genoeg met jezelf), werken tot de burn out aan de deur klopt of net minimum inzet, maximum resultaat, uw kinders opkweken of juist proberen te verhinderen die alsnog te krijgen, naastenliefde ('t schijnt dat het opbrengt, echt), eigen groenten kweken en die groenten mag je best ruim interpreteren, huisje, tuintje, kindje spelen (kan wel degelijk fun zijn), veel feesten, nu en dan iets scary doen én vooral ongelofelijk knallen wat het 'smilen' betreft...

Uiteraard meen ik bovengaande niet voor de volle 100%, mijn narcistisch kantje zou verwelken.

Welke figurante schrijft u mij toe?

Eigen kind, schoon kind

Kerstverlof noopt tot allerlei analyses. Biologie studerende zoon - zie een tijdje terug - behaalde een ruime 86% voor dit vak. Mijn antwoorden waren nog zo slecht niet. En in de eerste plaats de zijne ook niet. Rapportbespreking in het middelbaar is zoiets. Meestal ben ik de kalmte zelve (wat wil je, van punt A naar punt B in een veel te korte tijdspanne). De zoon wat minder. Drama sms'jes naar vrienden, misselijkheid en het eeuwig overdreven twijfelen aan gedane prestaties (of het gebrek hieraan) ... Toneel dat niet - of liever niet meer - aan mij besteed is. Graag wat nuchterheid. Het gesprek met de klastitularis - dit jaar een vrouw - verliep vrij, nou ja, saai. Het behaalde cijfer werd als een sterke intro gehanteerd, een verzuchting en een blik van 'ok' volgden ogenblikkelijk. Toch nog even tornen aan de gebreken, de zogehete werkpuntjes : ernst en concentratie. Uit gewoonte knik je dan - je hoort die puntjes heus niet voor het eerst - en kijk je even streng naast je. In de auto herhaal je dat vermanend vingertje maar je besluit dat het goed is / was. Werkpunten hebben we allemaal en nog steeds. Ermee overweg kunnen en ze aanvaarden is zowat het enige dat in onze mogelijkheden ligt. Dat zei ik natuurlijk niet luidop.
Ik vroeg aan de jongste - die zat er al een hele tijd bij en keek er naar - of hij binnen een aantal jaar ook naar die school zou gaan. "Weet ik niet, misschien kan ik wel helemaal niet zo goed studeren".

One tip for the future

We kunnen niet achterblijven en lijstjes zullen we maken! Bij deze ... voornemens tot je er murw van wordt ;)

∞     N°1! blijven 'smilen' whatever happens

∞     eindelijk eens leren wat loslaten is en de vergaarde kennis zonder omkijken toepassen

∞     doseren alsof je met chemicaliën bezig bent

∞     mooie en minder mooie cadeautjes warm onthalen

∞     weekje aangenaam & vrijwillig isolement (liefst met de zon als enige compagnon)

∞     luide stilte

∞     onnoemlijk veel lekkere gerechtjes

∞     denktank omtoveren in actiemachine

∞     kalmte als de enige echte 'saviour of the world' zien

∞     geen kans onbenut laten om de zon op je bakkes te laten schijnen

∞     op cursus bij kinderen

∞     grote mond vertalen naar het puur willen meedelen;  oortappen voorzien voor de arme stakkers
∞     zwemmen en zwijgen
∞    zoveel meeeeeeeeeeeer nog ontdekken, met volgende spreuk in gedachten "wie het kleine niet eert, is het grote ..."

En u? Lees hier mijn kerstwensen (ook maar ontdekt en dus niet van eigen hand).

Tentslet Tina

Die van Jobat kunnen wel eens stereo'tiep'en neerzetten, vrij voorspelbaar ... Toch zitten er vaak ook gewoon handige opstekers tussen. Vorig weekend nog zo'n interessante HR-move 'smilend' gelezen. Als we het dan toch stereotypisch willen aanpakken, it's human, dus ... deze vond ik zelf wel een 'lekker gerechje'.

Pedopriester Pablo

Wifebeater DAAN

Nog een zaterdagse parel ... Zou ik wel eens een pint mee willen gaan drinken. Luister naar een majestueuze opgepoetste song van 2005. Toen soundtrack van Vlaamse film 'Suspect'. Die laatste wellicht geen super aanrader... alhoewel...  al was het maar om het bijrolletje (Daan speelt mee) en de song te checken.
Uiteraard past madame Lasoen ook perfect in mijn plaatje. Simple? Not!

Stick to it: lessons ...

Wel inspirerend, een zoon - die tijdens de aangename proefwerkperiode - biologie studeert. Tweede middelbaar, het menselijk lichaam o.a. ... Mijn kennis en geduld worden opgeblonken.
- "Mama, ik vroeg het na aan de juf biologie (trouwens ook mijn vroegere juf biologie) en nu weet ik waarom vrouwen langer leven dan mannen." Mijn eerder antwoord: dat vrouwen gewoon sterker zijn (in gezondheid, om maar iets te zeggen) was niet zo overtuigend. Ik wou mijn zoon bovendien ook niet discrimineren gezien hij dus wel degelijk van de mannelijke soort is. Mijn repliek was dus vrij voorzichtig. En zodoende gaf ik hem de raad om het aan een specialist terzake te vragen, zijnde de biologiejuf . Zo één die nog met de fiets en ietwat te gretige muts ettelijke kilometers fietst tussen verschillende scholen. In weer en wind. Die bomen plant met de klas én mijn zoon zo ver krijgt dat hij daaraan meewerkt. Op een zaterdag. Die een milieuwerkgroep leidt en opnieuw de zoon zo ver krijgt dat hij zich ervoor engageert. Biologische eieren hier de zondag dus. Vaak ook vroeg opstaan - zonder moeder te ambeteren, die al vroeg genoeg opstaat, toch - om de 'schoolwaterstand' te controleren. Mogelijks verlies te detecteren. Afijn, zo iemand - die zoonlief krijgt waar het mij al te vaak niet lukt - wil ik best specialist terzake noemen.
Dus ja, haar deskundig antwoord was er één die de oestrogenen met onze langere levensduur in verband bracht.

A NICE BUTTON

Trotse varkenshaas

Et voila, ook ik, als nieuwbakken blogger, krijg wel eens te maken met culinaire orgasmes. Zo had ik er gisteravond nog eentje. Pure zelfbevrediging, al zeg ik het zelf. Ook al is hetgeen nu volgt wellicht geen hoogstandje in de Vlaamsche huishoudkeukens... De al even Vlaamsche bescheidenheid was even niet aan mij besteed. Vlaamsch werkpaard, ahum.
Al weken geleden kocht ik het ding. Vóór de voedselinspectie me van reply dient: ik stak het ook direct in de diepvries. Dit terzijde. Ik had het dus in mijn mandje gelegd. Voorgaande zin enkel om het boodschappen doen ietwat romantischer te maken dan the fucking noodzakelijkheid telkenweek. Best wel aarzelend eigenlijk, dat ding in mijn mandje gedropt. Ik wist helemaal niet hoe ik het zou klaarmaken. Lekker. Iets klaarmaken op zich is zo moeilijk niet, toch? Maar ik wou er dus wel mee uitpakken.
Weken deed ik erover om hier en daar wat tips te verzamelen. Toegegeven: ik ben een ietwat autistische kokkin. Heb de neiging om recepten slaafs (hé, ben ik dat?) te volgen. Dan nog het liefst van die recepten waar zelfs de kleinste details ongebreideld (en met veel, heel veel beeldmateriaal - want ik moet toch kunnen vergelijken-)  aan bod komen. Geen enkel probleem om die te volgen. Primeur voor Céres. Ik zou er zelfs voor bij de buren gaan leuren. Om toch maar dat specifieke kruid - dat ik tijdens de fucking noodzakelijkheid telkenweek steevast vergeet - in de pan te hakken.
Gisteravond lag ie daar dus, de varkenshaas. Ben al geen fan van echt in vlees te gaan snijden. Doch, Piet raadde mij aan om mijn pan compleet op te vullen. Dus maakte ik er rustig 2 stukken van. Verder onthoud ik u mijn slaafse stappen. Check SOS Piet. - Ha, blijkt dat ik mannen wel eens kan én wil volgen. - Al heb je daar niet de complete wijsheid mee in pacht. Eerder deze week zag ik - op een ontiegelijk laat uur - een herhaling van Jeroen Meus. Stond daar - geheel toevallig & onverwacht - varkenshaasje op het menu. En het was de Jeroen, met zijn aanstekelijk likkebaarden als hij nog maar eens een klomp boereboter in de pan flikkerde, die me over de streep trok. Dat ding zou en moest deze week bij mij op het menu staan. En zo deed ik gisteren, met Piet & Jeroen in mijn keuken, een varkenshaasje klaar alsof het een koud kunstje was. Zoiets ongeveer zei mijn wederhelft fijntjes nadat hij zijn bord gladjes had uitgegeten. Als antwoord op mijn hengelen naar complimenten: "En eigenlijk, zo moeilijk is dat nu toch ook weer niet é." Pardon!? Ik kon evengoed worst-appelmoes-patat klaargemaakt hebben. Of helemaal niks. En hem in het sneeuwweer twee uur op weg zenden naar de frituur, hier 5 minuten om de hoek.
Enfin, mijn kleine mannen hadden me al genoeg lof toegestrooid, uiteindelijk beaamde ook de derde dat het echt wel super lekker was. Waarop ikzelf de zaak nog eens bekrachtigde. Pochen met jezelf kan best, nu en dan. We zijn al streng genoeg anders. Een trotse varkenshaas dus!

Vandaag is groen...

... dacht ik zo bij mezelf. In een super hete douche. Als schild tegen de vroege en wel erg stevige winterprik. Maar goed, groen dus. Klein detail: felgroene muur in badkamer en - why not - dito accessoires. In een poging tot.
Kan je het dus begrijpen dat ik groen dacht. In een walm van damp, was dat het enige dat nog zo ongeveer zichtbaar was. Het feit dat lenzen en bril ontbraken, zat er ook wel voor iets tussen.
Ok, groen. Misschien omdat ik net vandaag aan het einde van alweer een pilstrip zit. En dus op zijn vroegst pas morgen rood verwacht. Misschien te veel info. Vond het wel een leukerd. Vandaar.
Vooral groen met dank aan een collega blogschrijver aka wereldreiziger die intussen zowat een anderhalf jaar rondtrekt/ervaart/werkt/beleeft/foetert/plant/motoot/... Weg van huis. Of beter: weg van hier, want een huis, zelfs een thuis neem je toch steeds een beetje mee? Niet? Had ooit een korte crash trip, alleen, in Barcelona en hell yes, ik had de beide zaken zeker mee! Ok, buiten Europa kregen ze me nog niet te zien. Nog niet. Komt misschien nog wel. Zeker.

SCHILDERSEZEL