Kadul

... met dat woord maakte ik laatst ferm wat indruk op één van de vrienden van oudste zoon ten huize.
Kleine schets van de situatie.
De oprit heeft een soort van 'prullaria' strookje. Ttz, eentje die eigenlijk dient voor wat groens, aanplanting ed. Kortom een finishing touch. Waar ik me - momenteel - niet direct voor geroepen voel. De rest van het gezin duidelijk ook niet. Wat maakt dat dat strookje in de herfst en winter zijnde wel eens bezaaid kan liggen met van die kleurrijke, gezellige bladeren.
Voila, daar grijpt de natuur in waar wij stoppen.
Die bladeren vind ik - én duidelijk ook de rest van het gezin - daar wel mooi liggen. Buren zie ik dergelijke dingen vaak verwoed opruimen. Afijn. Nadeel van onze opritpolitiek is dat zo'n bedje van bladeren nogal uitnodigend is voor loslopende honden, wilde katjes en andere diersoorten die ik niet wens te fantaseren.
Laatst zag ik een paar ferme drollen tussen ons mooi oprit-blader-strookje liggen. Van die bruine knallers. Een wel erg wild katje? Ja maar dan één van de XL soort. Doch, mijn buurvrouw had wel eens vaker een hond zijn rondje zien doen. De schuldige was gevonden ... dankzij de buur/argusogen.
Net die dag, toen ik vol ongenoegen de schop nam en de bladeren bevrijdde van de vieze indringers, was er een vriendje op bezoek. Toen de oudste vroeg wat ik aan het doen was... riep ik vol onsteltenis uit: "Ja, wel, moet nu zien, er ligt hier kadul op onze oprit!"
Opvoedkundig is mijn taalgebruik niet altijd. Waarop die twee direct plat lagen van het lachen. Kadul, zo'n woord en dan nog uit de mond van de vrouw des huizes. Zo leek het wel. In elk geval, de dag erop was mijn woordgebruik al doorgesijpeld tot op de speelplaats en vond iedereen me een 'bjestige' moeder.
Of ook wel lachwekkende, of uit haar rol vallende... Afijn de achterliggende redenen hoef ik niet te weten.
Eigenlijk is dit gewoon een intro op een gerechtje dat ik gisteravond laat nog serveerde.
Kadul. Ook wel gekend onder de noemer: toatjespap, stovers, ... Kent u er nog een benaming voor?
Vroeger at ik dat wel eens ergens op verplaatsing. Schoonfamilie lust dit 'leveraanvallende' gerecht ook ferm. Gisteravond heb ik de verfijnde vorm klaargemaakt. En die viel goed in de smaak. Lofzangen als 'keukenprinses', ... passeerden de revue. Goh, je zou ervan blozen. Terwijl het super simpel maar dus wel njammie was.
Ikzelf haalde de 'verfijnde' versie uit het Spar magazine Kook. Leuk ding trouwens.
Stond daar als streekgerecht getypeerd : 'Toatjespap met grijze garnalen'.

In de kantlijn vermeldde men: in andere streken beter gekend als 'kadul' of 'stovers'. Een open goal... die ik niet mocht laten liggen.

Kadul: 4 pers. / 2 kg aardappelen / verse karnemelk / melk / (boere)boter / verse peterselie / 4 eieren / nootmuskaat / garnalen

1/ Lijkt me evident: aardappelen koken - makkie, pureren, scheut warme melk en - Jeroen Meus - indachtig, een klompje boter.
2/ Pot van het vuur + karnemelk volgens je eigen smaak en gewenste dikte (van de pap é), nootmuskaat, peper en zout (hier ga ik resoluut voor 'Herbamare', gezond alternatief voor zout, te vinden in Colruyt, ...).
3/ Terug evident: eieren koken gedurende 4 min, afkoelen en pellen
4/ Kadul nog even opwarmen, verdelen over de borden, kuiltje met ei.
5/ Afwerken met garnalen en peterselie. Ik deed er zelf nog wat geraspte kaas over.
Desgewenst kan je ook nog wat boter bruinen in je pan en kleine geutjes hiervan over de kadul doen. Ik vond dit niet nodig. Deed wel stiekem nog een toefje boereboter op mijn eitje.
In de chiro, zo wist de oudste, krijgen ze dit zonder ei. Mijn wederhelft at het vroeger met omelet en een 'schelle' kaas ergens tussen de puree. Vandaar die leveraanslag. De verfijnde versie viel - na elkeen het zijne te zeggen - het best in de smaak.
A ja, De Spar serveert er een aangename Sauvignon - licht & fijn - bij. Voor moest het u interesseren.