Let's Crossover

De disfunctionele huisvrouw zat er knal op. Maart is te mijden als je in december niet op je dikste wil zijn, wat poep, buik en ja, zelfs met wateropgezet smoel betreft.
Heb zelf te maken gehad met een vliegensvlug maarts spermazwemmerke. Brengt ons telkenjare in een ware financiële decemberse aderlating. De sint daar zijn we vanaf, zou je denken met een tienjarige volger. "Ik had het liever niet geweten en ik doe het liefst alsof ik het niet weet." Dus worden we op ons ouderzieltje gespeeld om te doen as usual. "Want gezellig dat dat is en zo lijkt het nog een beetje echt sinterklaas, toch?" Bovendien wil de oudste cash en dat mogen toch een paar flappen zijn.
Jaloers zag ik de Kringloopwinkelkoopjes van creatieve moeders dan ook aan. Een retro voetbaltafelke voor 5 euro. Waren ze nog maar klein, onschuldig en snel content ... En ok, ja, had ik maar werk.
Het Verjaardagsfeest zo vlak voor kerstavond is er me ook één. Dan heb je al een opgelegd kookding voor het verplicht aankomend familiefeest aka kerstdrukdoending, langs één kant. Blokvaste traditie, sorry voor de andere kant. Je probeert elk jaar tegen dat heilig (?) huisje te schoppen maar ze hebben er geen oren naar. Je komt, want dat moet. Ik verheug me nu al op de commotie binnen twee jaar. De andere kant, ik zal komen want ik wil dat. Niks moeten. Niet alleen oude maar ook nieuwe tradities dienen een kans te krijgen.

Afijn, dan heb je Het Verjaardagsfeest en dat is in volle consumptietijd hoofdzakelijk stressen omdat je goeie én vooral voldoende hapjes wil, dat de andere kant knikkend 'je hebt je best gedaan' kan doen. Goedwetende dat je lak hebt aan de ideale gastvrouw. Als vrouw ken je best ook je beperkingen.Taart dient overvloedig aanwezig te zijn. Beter te veel dan te weinig, luidt hun leuze en terloops vragen ze hoe het solliciteren loopt. En dat dat niet loopt maar slakkegangt weten we zo naderhand wel. "Wil je wel nog werken?", zie je ze meewarig naar je druk armzwaaiend sollicitatieverhaal luisteren.
De Taart dan. Ik had ooit principieel net voldoende taart voorzien. Let wel, er waren ook nog van die 'buche' dingen. Maar de genodigde die niet had verwittigd moest en zou taart hebben. Schoon dramaspel op Het Verjaardagsfeest. Wederkerend trauma in december dus want wanneer is genoeg genoeg?
In het nieuwe jaar ben ik aan de beurt - oeps, ook een vlugge zwemmer dus - en dan is het vet van de soep en zijn de solden al lang geen solden meer. Misschien valt er deze week nog wat te rapen.

Gelukkig nog boeken te leen, 'Mannentester', Heleen van Royen zoals we ze kennen (weinig heilige huisjes blijven nog overeind) en 'Het geheim van loslaten'. Dat laatste kreeg ik toegestopt dus ben ik tussen de spirituele en 'datweetikwelmaarhoedoejehet' hoofdstukken door op zoek naar een boodschap. Zoiets als een Aha erlebnis maar vrij simpel toepasbaar, dat wel. O ja, Eat, pray, love, toch ook wel een aardig ding. "Mijn woord is Attraversiamo!"