EAT THIS

De eerste keer in mijn leven gekookt op oudejaarsavond, iets om trots op te zijn! Toch? Enfin, ik ben trots. Dat zou ruimschoots voldoende moeten zijn. Op het laatste nippertje een 'onvoorspelbare' avond gehad. Oudste zoon wachtte me thuis op. Toen hij belde, was ik net de duurste champagne uit het rek in de winkel aan het pakken. Iets van Moët Chandon Brut rosé. Ongetwijfeld veel te veel betaald voor commerciële bubbels, maar kom. Het was de duurste van het schap. Moest dat ook zijn. Nog eventjes getwijfeld toen een concullega fles reclame maakte met een extra bon -2,5 euro. Maar wou het jaar 2014 niet inzetten met afdankertjes. Daarvoor had ik het jaar 2013 al duur genoeg betaald. En voor iemand me opnieuw beticht van slachtoffer te spelen. Not! Ook nooit geweest. Als je krampachtig vasthoudt aan een liefde - die niettemin nu ferm in vraag gesteld kan worden -, ben je hoegenaamd geen slachtoffer lijkt me. Wat dan wel? Eerder een gekkin... maar gelukkig bestaan er ook daar weer behandelingen voor. Dure, in alle opzichten, dat wel. Maar ik beklaag me de exuberante - nog een beetje saus op doen, of in de pot roeren, zo je wil ;) - rekening niet. Daarvoor ben ik te ver gevorderd in 'mijn kasteel' te maken. En sommige vragen behoeven geen antwoord. Of hoeven eigenlijk al helemaal niet gesteld worden in de eerste plaats.
Maar terug naar eerder deze avond. Stressvrij koken, snel nog ben&jerry's cookie dough halen in de nachtwinkel. En de obligate sigaretten. Met één van mijn favoriete mannen de dure fles kraken en stoefen over mijn eten. De haard hardstikke hard laten gaan. En sigaretten (let op, ik ben karig geweest, voor diegene die het moeder onwaardig vinden) in huis roken. Het mocht trouwens. En hij die zegt: "amai, wat zie je er knap uit", toen ik thuiskwam van het werk. En de "beste NY's avond, heel wat beter dan vorig jaar". En weg was hij. Klaar voor een ferm feestje. Kwam nog speciaal terug binnen om te zeggen dat hij speciaal aan mij zal denken en dansen als ze dit liedje zullen draaien. Ik had dat namelijk gevraagd.
Hupla, op 2013, het jaar waar ik houten lepels tekort kwam en op een nog veel beter 2014, het jaar dat de houten lepels me rond de oren vliegen! De laatste resten, zijn aan het smeulen.

Vlug nog een sigaret roken in huis. Nu het nog mag.