En daar is de lente

Ferm tijd dat de zon langskomt. Geduld. Het is dat of straks een paar keer kankeren onder de fake 'boosters'. Wel fraai het velleke beschermen maar ozo genoeg van dat winterbleek smoeleke...

Minder fraai is dat 8 maart hier zonder blogorakel is gepasseerd. Gaan mijn oren nu al hangen?
Internationale Vrouwendag. 'So what?'; blijkbaar is het wel nodig. Neen, niet zozeer moeten vrouwen op mannen gaan gelijken of omgekeerd. Het gaat erover dat elkeen van vrijheid kan proeven en positief evolueren. Fundamentele rechten worden nog steeds geschonden en vele vooroordelen - minder ingrijpend dan die gruwelijke schending van de mensenrechten, maar toch - hangen nog in de lucht als een vrouw ergens in the picture komt. Veel hebben we jammergenoeg ook aan ons zelf te danken. Dus liever kankeren onder de zonnebank en wat minder over 'onze positie'. We hebben alles in huis om ons vrouwtje te staan. Gebruik het dan ook!

O ja, ik liet me wijsmaken dat er ook zoiets bestaat als Mannendag. Kan best, als we dan toch ergens op elkaar gelijken, ook daar zitten verdrukten.

Verder zon, groen, plantjes (hellep, ik heb geen groene vingers en ben niet samen met een tuinman), naar buiten, nog eens naar buiten en zomerkleedjes overal!
Ik kreeg laatst de vraag - van een madam dan nog - waarom ik mijn zonnebril op had. Die zat in mijn haar, als een soort van diadeem. Daar deed ik bij mijn weten niemand kwaad mee. Toch werd de vraag uitdagend gesteld. Alsof die zonnebril in het haar me een bepaalde ongeoorloofde meerwaarde gaf. Toegegeven, ik was fashionistisch ook een een beetje geïnspireerd door de eerste zonnestralen op een goeie ouwe zondag. Dan de zonnebril uithalen is als hals over kop een barbecue organiseren bij de eerste lauwe dagen in april. Feel good, niet meer dan dat was het. Niks mis mee toch, trut.