zondag 21 december 2014

Op naar 2015 ... en een verhaaltje om nu en dan eens te herlezen

Dit, is een echt gebeurd verhaal. Op een dag werd een wijze gevraagd een lezing te geven over efficiënt tijdsbeheer. Hij nam het woord en zei: “Laten we beginnen met een experiment”.

Van onder de tafel haalde hij een bokaal en zette die voorzichtig voor zich neer. Daarna haalde hij een twaalftal grote stenen die hij zorgvuldig in de bokaal legde tot die aan de rand gevuld was. Toen richtte hij zijn blik langzaam naar zijn publiek en vroeg: “Is deze bokaal gevuld?”
Allen antwoordden ze volmondig: “Ja”.
Toen bukte hij zich opnieuw en nam een zak met kiezelsteentjes die hij minutieus over de stenen goot. De kiezelsteentjes vielen tussen de grote stenen tot op de bodem en hij goot steentjes tot aan de bovenrand van de bokaal. Ook nu vroeg de wijze: “Is deze bokaal gevuld?”. Enkelen aarzelden want ze begrepen zijn opzet en één van hen antwoordde: “Waarschijnlijk niet…”.
Daarop haalde de wijze een zakje zand van onder de tafel, dat hij aandachtig in de grote bokaal goot. En ja, het zand verspreidde zich tussen de talrijke stenen en kiezelstenen.
De wijze vroeg nog maar eens: “Is deze bokaal gevuld?”.
Deze keer schudde zijn publiek eensgezind het hoofd.
“Goed”, zei de wijze man, en alsof iedereen het verwachtte, nam hij een kan met water en slaagde hij erin ook het water in de bokaal te gieten tot aan de bovenrand.
Daarop richtte de wijze zich opnieuw tot de groep en vroeg: “Wat kunnen we van dit experiment leren?”.
De moedigste antwoordde: “Het toont aan dat onze agenda nooit zo gevuld is als we wel denken en dat er, als we het echt willen, nog altijd wel tijd is voor meer afspraken en meer activiteiten”.
“Neen”, antwoordde de professor, “daarover gaat niet”. Het gaat om het volgende: “ Je moet ervoor zorgen dat de grote stenen het eerst in de bokaal gaan of de belangrijk zaken het eerst, want anders krijg je ze er nooit meer in wanneer het de kiezelstenen er eerst in liggen.
Het belangrijkste eerst, inderdaad. Welke zijn de grote, belangrijke stenen in ons leven? Onze familie, onze vrienden, onze dromen, onze gezondheid?
Wanneer we meer belang hechten aan futiliteiten zoals de kiezelsteentjes en het zand dan zullen zij alle plaats in beslag nemen en blijft er geen tijd meer over voor de belangrijke dingen in ons leven. Vergeet daarom niet jezelf de vraag te stellen welke stenen voor jou de grote stenen van je leven zijn, om ze vervolgens eerst in de bokaal te leggen.

zaterdag 3 mei 2014

Accident de parcours

is mijn deel na een nachtje stappen. Doseren bleek not done en de daiquiri's waren nu eenmaal met te veel liefde gemaakt. We liepen de kantjes ervan af maar iedereen is ongedeerd, op een beginnersfoutje of kort geheugenverlies na.
Whatever. Standaard was het allerminst.
Zet ik alvast terug op mijn kalender.

vrijdag 7 maart 2014

17°C, dat wil zeggen; minstens 20°C in de zon

Het blijkt, er is een focus ... en een inhaalexamen. En daarna proefexamens en wederom examens. Om u snel wat bij te praten rondom rond de boeken: delayed nieuwjaarsetentjes, laatste houtblokken in het flinke haardvuur, parelachtige Birdy, stoere zonen en de kalmte bewaren, verloren gaatjes in de agenda feestelijk - lees: altijd zongerelateerd - opvullen. Dit weekend een evenwichtsoefening: zon, studieboeken en internet op 1 lijn krijgen. Buiten!
6. Check the balance more than once in 3 months.

En neem dat laatste vooral maar eens letterlijk. Op de vooravond van internationale vrouwendag dan nog; een joekel van een cliché. Maar enfin Buiten en Bewegen dus! De focus volgt wel.



dinsdag 11 februari 2014

Valentijn en het reptielenbrein

If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
If you want a partner
Take my hand
Or if you want to strike me down in anger
Here I stand
I'm your man
If you want a boxer
I will step into the ring for you
And if you want a doctor
I'll examine every inch of you
If you want a driver
Climb inside
Or if you want to take me for a ride
You know you can
I'm your man

Ah, the moon's too bright
The chain's too tight
The beast won't go to sleep
I've been running through these promises to you
That I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or I'd crawl to you baby
And I'd fall at your feet
And I'd howl at your beauty
Like a dog in heat
And I'd claw at your heart
And I'd tear at your sheet
I'd say please, please
I'm your man

And if you've got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
I'll disappear for you
If you want a father for your child
Or only want to walk with me a while
Across the sand
I'm your man

If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you

vrijdag 7 februari 2014

"Blijf van mijn lijfje"

"Ook in België worden jonge meisjes besneden" | Studio Brussel

Openlijk in de clandestiniteit, daar in Kenia. Evengoed hier bij ons. Misselijkmakend thema dat nog zwaar ingebakken zit in zoiets wat men 'cultuur' of nog mooier, 'traditie' durft te noemen.
De reportage gisteren op tv maakte me soms opstandig wanneer Annemie met veel geduld, neutraliteit - schijn naar ik hoop, om toch maar te kunnen filmen - en zelfs een zachte 'see you soon' prevelt tegen de vrouw die opgepakt is omdat ze de verboden genitale verminking uitvoert. Nu kunnen we zeggen van 'wij hebben geen recht van spreken, het is daar hun eeuwenoude traditie en die dient gerespecteerd'. De vrouwen daar verschuilen zich achter de dwingende norm die toch vooral voortkomt uit een totale patriarchale maatschappij. Ze knikken, vieren mee en kijken weg/neer als een meisje na de verminking, de kilometerslange weg naar huis strompelt. Goed wetende dat alles daar onderaan brandt van de pijn en iedere beweging , hoe klein ook, ellendige foltering moet zijn. Haar eer is gered, behaald. Als de eer strekt tot het binnenhalen van de bruidsschat om vervolgens broers studie mee te betalen, het uitgehuwelijkt worden en brute seks te hebben met een primitieve 'krijger', kunnen we alleen maar gelukkig zijn dat we hier in Vlaamse velden werden geboren. En dan spreken we nog niet van het lot van de vele migrantenmeisjes.
Het kind kermde maar één woord toen het gebeurde: "mama". "Hoe is het mogelijk dat je me zoiets laat verduren, waarom wordt dit met mij gedaan?" Zoveel onwetendheid, dom gehouden worden ... En dan die opgehitste jongens en mannen die er een waar volksfeest van maken. Eigenlijk zou met hen net hetzelfde moeten gebeuren, als je dan toch van cultuur wilt spreken. Het geloof, de traditie, de stamkunde of mij eender welk walgelijk gewoontegebruik dat dit verheerlijkt, doet er eigenlijk niet meer toe. Barbaarse, onmenselijke misdaden zijn het en een algemene schending van de mensenrechten. De vrouwen zouden er in opstand moeten komen. Ik weet het, zo simpel is het niet. Of toch wel?

dinsdag 4 februari 2014

Flinterdun en dus te beschermen


Alle goede dingen zijn soms wel eens vlug 'uitverkocht'. Ik miste in januari mijn Flow maar had nog mijn Happinez van ergens in december. Dat treft, thema: thuiskomen bij jezelf. Interessante 'wist je dat' -jes; oil pulling (wordt hier zeker eerstkomende dagen uitgetest, alleen nog kokosolie in huis halen en het karakter om toch minstens elke ochtend 5 minuten de olie in mijn mond te houden). Dat gebeurt ook liefst 20 minuten voor het ontbijt. Moet ik dan nog vroeger op? Uittesten dus. Eigenlijk er nog nooit echt bijgestaan maar in de baarmoeder is het voor een baby in spé warm vertoeven. Koestering, gulle pagina's vol, schoon en warm.

Koestering 
.. Wat je liefhebt, wat zacht is en goed doet, dat wil je zo dicht mogelijk bij je hebben. Op je huid dragen of om je heen voelen, zodat je weet dat je thuis bent ... de peignoir die ooit roze was en die je favoriete thuisplunje is. Jongste zoon die bijna groter wordt dan jezelf maar van wie je nog snel een kus kan stelen vanop zijn koude winterwangen ...
... Inspiratiewand die je vertraagt telkens je iets te snel passeert... en hier en daar een creatief vonkje afgeeft ...
... Thee, zo heet mogelijk, badderen net zo goed. Warmte voor binnen en buiten. Ok, die Ferrero Rochers passen er wonderwel bij ...
... De essentie in een tatoeage, nog even over nadenken ...
Thuiskomen 
... Ben ik wel thuis bij mezelf? Voor we helemaal de esoterische toer opgaan; volgens de Australische Rachel Jayne Groover moet iedere vrouw zich dit minstens 1x per uur afvragen. Voor mannen zal het wel niet anders zijn ...
Geven 
"... Niet te veel van mezelf weggeven, dat heb ik moeten leren. Iedereen wil iets van je en als je dat te vaak toelaat, kan het je leegzuigen, heb ik gemerkt. Om mezelf te beschermen, is af en toe alleen zijn voor mij heel belangrijk."
Tevreden dat ik thuis ben, bij mezelf, met de haard, de kinderen boven in bed, mijn plaats in de languit zetel, de 2e midweek vegetarisch eten, vrienden over de vloer gehad, gsm stil en agenda veilig weggeborgen. Geen excuus van te druk, gewoon een afspraak met mijzelf die voor alles gaat. Mag ik aandacht voor hebben, mijn huid is nu eenmaal dun.

zaterdag 1 februari 2014

Omdat ik gek ben op 'cruisen'

... en omdat ik het nog één keer wil uitleggen ...

"Cause I needed change ..."
There are five rules of how to be a cruiser
Five rules of how to be a highway man (ahum woman)
Number one
You travel alone
Number two
Never use the fast line
Never travel by high speed
Number three
Take some tapes along the way 
Of your favorite music and your favorite bands
Number four
Take the road as it comes 'cause it comes so slow
Take the road as it comes 'cause it comes so slow
Five
Get out of town!
Get out of town!
Get out of town!
Get out of town!

donderdag 30 januari 2014

Poëtisch zuiver

zoals water alvorens op flessen te gaan

Niet veel nodig om bij het horen van deze quote winterzonnig te glimlachen ...

Nog eventjes teruggrijpen naar Baz Luhrmann: "... but trust me on the sunscreen!" Er zijn nog zekerheden, ik kocht alvast een zonnebril.

zondag 26 januari 2014

Woelig weekend en zowaar een eerste WEGGEVERTJE

Een deinend weekend met veel te veel familie en veel te weinig barman.
Zou ik de haard voor mezelf aansteken? Kaars is voor de ziel wat lepeltje voor een relatie is.

Haal alles wat een wiek en enig stearine of paraffine gehalte heeft uit de kast en drijf 
die donkere dagen weg.
Eigenlijk zou ik daarvan graag foto's zien, ik heb kaarsjes in de aanbieding voor diegene die me verwarmen. 
Mail me een lichtrijke foto op ceres_smiles@outlook.com, bezorg me een adres, desnoods een pb en ik zend je wat warmte terug ;)

Was er laatst een ladielike etentje en de vrouw des huizes had zowat de ganse 'beneden' in de warmte en gezelligheid van kaarsen, groot en klein, gezet. Met een open haard die snoeiwarm onze gilletjes deed verdampen. 

Food for inspiration!

maandag 20 januari 2014

Blue monday


Ooit een marketingstunt van een Brits reisbureau dat in januari meer reizen wou verkopen. 'Onderzoek' had berekend dat de derde maandag in januari ons aller treurigst aanvoelde. Oudste zoon stond nagenoeg op in blauwe maandag teneur. Sakkeren, met deuren slaan, binnensmonds vloeken (en daar zat zeker een verwensing aan mijn adres in; ik hoor namelijk uitmuntend). Hij had niets om te eten. Pistolets van zondag met boter/hagelslag of simpele cornflakes waren te min bevonden. Hij had niets om aan te doen. ''Weer diezelfde broek van vorige week" en "ik heb geen deftige truien meer" - die van 80 eur/stuk van laatstleden was hij 'vergeten'- , net zoals het soldeke dat geen soldeke was want 'nieuwe collectie' en al die andere, nu ja, die heeft hij nu wel gehad. Bovendien waren zijn schoenen - 4 maanden nieuw - op deze blauwe maandag, versleten. Ik zat intussen in bad. Want, héh, de doucheslang had het ook niet zo op blauwe maandag. Kapot. Terwijl ik minstens altijd eerst klop als hij in bad zit. Niet dat dat eigenlijk nodig is, want schuim en warm water zijn dan echt overal en vooral overvol ... Is hij wat minder beleefd en komt gewoon binnen. Met veel zwier. En laat de deur open. Aangenaam koud. Of ik hem niet wil brengen naar school. Met de auto, want hij is al laat en weet je, niks te eten gehad. Ik lach. En zeg dat hij het mag vergeten. Was ik blij van in bad te zitten, want wat daarop volgde, leek in zijn beste doen op een kleine orkaan. Gelukkig voor de jongste, die zat 'veilig' op het toilet. Nog steeds felblauwe maandag. Ik bleef van verschot 10 minuten langer in het warme water veiligheid zoeken. Zat ik 10 minuten later in de auto. Geen sigaretten. Ik wist dat er nog een verloren schaap ergens onder mijn zetel lag. Kostte mij een 5 minuten lange zoektocht. Een dikke 15 minuten later dan anders op weg. Alarmpeil benzine, net nu ik goed moest doorduwen. De 'shit' van overvolle vuilniszak vergeten buiten te zetten. De jongste opbellen en smeken dat hij het leuke karweitje alsnog doet. Opnieuw een hoop gesakker. Anderhalf uur wakker en zoveel tegenstand. Ik kon alleen maar hopen dat er deftige muziek op de radio was. En dat ik voldoende benzine had. Maar vanaf dan bleek de marketingstunt verdreven. Plots besefte ik dat ik maar een halve dag moest werken. Terwijl ik rekening had gehouden met een ganse, typische maandag. Trakteerde er een collega met een bom van chocoladetaart. Ik had daar zo tegen de middag een stuk op mijn bord, caloriewaarde van zeker twee royaal belegde broodjes. En dan kreeg ik nog Matthias Schoenaerts toegeschoven. Daar zat 'em  op de 'front row bij Louis Vuitton'.Vijf minuten werk ;) en waar is die blauwe maandag?





zondag 19 januari 2014

Herfst in de winter

Om dan toch tegemoet te komen aan de goede voornemens, voor alle komende jaren ... Dit artikel kan een goede leidraad zijn. Dus vaarwel comfortzone en welkom uitdagingen/dromen. Of die nu lekker aanvoelen of niet. Doe vooral waar je goesting in hebt, waar je nood aan hebt. Kijk naar elkaar en geef ruimte. Plan en voer uit. Misschien maak ik wel een 100 dromen lijstje.
Het is heel belangrijk om te proberen ten minste een paar van je dromen tijdens je levensweg na te jagen. Vanaf het moment dat je je gezondheid verliest, is het te laat. Gezondheid brengt vrijheid met zich mee. Velen realiseren zich dat niet, totdat de gezondheid ze in de steek laat.
Het is heel normaal voor iemand met een druk leven om vriendschappen te laten verwateren. Maar als de dood nadert, vallen de fysieke details van het leven weg. Mensen willen hun financiële situatie op orde hebben als het even kan. Maar dat is niet het belangrijkste dat hen bezighoudt. Ze willen eigenlijk de zaken alleen op orde hebben voor degenen van wie ze houden. Meestal zijn ze daar echter te ziek en uitgeput voor. Aan het levenseinde gaat het alleen om liefde en relaties. Dat is het enige wat er in de laatste weken toe doet. 
Veel mensen onderdrukken hun gevoelens om vooral de lieve vrede maar te bewaren. Als gevolg daarvan hebben ze zich geschikt in een middelmatig bestaan en zijn nooit geworden wie ze eigenlijk hadden kunnen worden. Velen ontwikkelen ziektes die verband houden met de bitterheid en wrok die ze daardoor met zich meedragen.
We hebben geen controle over de reacties van anderen. Maar hoewel mensen in het begin misschien reageren door zich uit te spreken als je verandert, zal het uiteindelijk de relatie naar een geheel nieuw, gezonder niveau tillen. Hoe dan ook, je wint altijd.  
Velen realiseerden zich pas aan het levenseinde dat geluk een keuze is. Ze waren blijven steken in oude patronen en gewoontes. Ze bleven hangen in de vertrouwde ‘comfort zone’, zowel wat emoties betreft als in hun fysieke leven. De angst voor verandering maakte dat ze zowel tegenover zichzelf als tegenover anderen deden alsof ze tevreden waren. Maar diep vanbinnen verlangden ze ernaar om eens echt te lachen en onnozele dingen te doen. Als je op je sterfbed ligt, doet wat anderen van je denken er helemaal niet meer toe. Wat zou het dan geweldig zijn om je al te kunnen laten gaan en gewoon te lachen lang voordat je dood gaat. 

vrijdag 10 januari 2014

Adrenaline

is zich aan het ophopen in mijn lijf. Al minstens 10 keer gecheckt waar en wanneer examen is. Soms zelfs met een bangelijke ingeving 'toch niet vandaag???'. En weer online pagina's laden om toch maar tastbare bevrediging te vinden. Ja, dat heb je met een online leertraject, niks fysiek contact en de onmetelijke twijfel van 'heb ik het wel goed gelezen?'. Nog bergen stof te doornemen want overal heb je zowat 'examen' bij genoteerd. En dus wordt de hoop er niet kleiner maar groter op. Zal je maar met uitstelgedrag zitten. Veel limiet is er nu niet meer.
Alles onder controle, hou ik mezelf voor. En (probeer) te lachen en me een zelfverzekerde houding aan te meten. Zelfs als dat niet zo is, schijnt het toch te helpen.
Alles onder controle tot morgenmiddag en dan laat ik die freak modus varen. Zoveel is zeker. Hopelijk komt het goed want: nagels laten doen, rush solden, auto kopen ... zijn toch niet de minst overdachte financiële beslissingen. Om maar te zwijgen van het geplande avondje uit aka verjaardag vieren. Hopelijk heeft mijn chaperonne van die avond alles onder controle!

woensdag 8 januari 2014

35 and fabulous!

Stoefen, we deden het eerder al. Kreeg deze dankbare titel toe ge-sms't vandaag. Dus bij gebrek aan een uitvoerig schrijfsel, lekker gemakkelijk.
Geen feestje, nog niet want aan het zweten op de geschiedenis van ons aller publiekrecht. Om dan zaterdag de adrenaline volledig los te laten barsten met veel te dure bubbels. 35.

Nog een schoontje, ook een beetje voor één van mijn metekindjes, een meisje Lou.

vrijdag 3 januari 2014

Selfie

Brilliant Quentin Tarantino
Ik wil eigenlijk slapen maar iets klopt de laatste dagen zo hard op de deur, dat ik eenvoudigweg nog eventjes wacht met moe te zijn. Om dan eindelijk weer rustig in te tukken. Meestal beginnen we zo'n nieuwbakken jaar vredelievend en goede voornemens zitten dan soms als ambetante 1 eurocenten met z'n allen in je veel te kleine portemonnee. 'De wensen van het jaar'. Of je nu in de frituur staat waar je enkel komt voor comfortfood en omdat ze die verslaving nu eenmaal niet thuis bestellen. Helemaal niet om met die verre kennis wat oppervlakkige small talk uit te wisselen. Luisterend naar de radio, vrolijk lallend tegen onbeduidende collega's, geld uit de muur halend, ... Ze zijn er; de voornemens en de wensen. Zelfs uit de onverwachte ex- hoek. Een beetje lachwekkend dat. En daar ook wel schromelijk te laat.
Ik koop die dingen ook wel allemaal. Als het enige grond van oprechtheid heeft of simpele vriendschap is. Zelf vind ik kerstkaarten versturen elk jaar een spannend moment.
Nu ja, ik maak mijn punt. Ik haat iets. Lelijk. Maar zo is het. Dat er dingen verzwegen worden omwille van bv. de lieve vrede. Omdat het je beter uitkomt. Of omdat je zelf al weet dat je er toch niet mee weg komt. Omdat je wilt dat een ander ook zwijgt. Omdat je vindt dat er helemaal geen issue is. Zwijgen en lieve vrede. In één zin, lijkt me hier inderdaad een rariteit. Maar wie ben ik om daar zelf helemaal vrij van te zijn? Toch haat ik het. En net dat zit de laatste dagen aan me te knagen. Kwaadheid. Omdat er nog veel te veel gedaan wordt alsof. Onder de mat vegen en hop daar zijn ze weer. Goede voornemens en wensen.

Uit het leven zoals kerstavond traditiegetrouw is, pak ik er snel even de Feeling bij. Daar las ik over de Familieziel (boek van
KitlynTjin A Djie)

Heilige huisjes kunnen ook gewoontes zijn waar niet aan te tornen valt. Zoals: 'Alle familieleden moeten met Kerstmis bij elkaar zijn', 'Na het eten helpt iedereen met afruimen' of 'Hier doen we niet emotioneel'. Als iemand dat niet doet, kan dat irritatie of boosheid geven. maar soms is een familieopdracht niet langer relevant, en dan wordt het tijd om er afscheid van te nemen. Daar zorgen de 'ontregelaars' voor die aan heilige huisjes morrelen. Ze trekken aan de bel als er iets niet meer in de situatie past en geven daardoor vaak de aanleiding voor verandering. Lijnrecht daartegenover staan de  mensen die de familieregels tot elke prijs bewaken. Als de regels onder de loep worden genomen, krijgt de hele familie de kans om ze te relativeren of te herzien. Wat uiteraard niet altijd zonder slag of stoot gaat. In gezonde familiesferen kan zo'n verandering er komen door een paar goede gesprekken en wat gemoedelijk verzet. In meer 'bevroren' systemen geven de 'ontregelaars' meer disfunctionele signalen: ze worden ziek, raken verslaafd, vertonen een stoornis ... Dat kan een bewuste of onbewuste reactie zijn. 
Een voornemen, de volgende keer weer iets luchtigers.


woensdag 1 januari 2014

EAT THIS

De eerste keer in mijn leven gekookt op oudejaarsavond, iets om trots op te zijn! Toch? Enfin, ik ben trots. Dat zou ruimschoots voldoende moeten zijn. Op het laatste nippertje een 'onvoorspelbare' avond gehad. Oudste zoon wachtte me thuis op. Toen hij belde, was ik net de duurste champagne uit het rek in de winkel aan het pakken. Iets van Moët Chandon Brut rosé. Ongetwijfeld veel te veel betaald voor commerciële bubbels, maar kom. Het was de duurste van het schap. Moest dat ook zijn. Nog eventjes getwijfeld toen een concullega fles reclame maakte met een extra bon -2,5 euro. Maar wou het jaar 2014 niet inzetten met afdankertjes. Daarvoor had ik het jaar 2013 al duur genoeg betaald. En voor iemand me opnieuw beticht van slachtoffer te spelen. Not! Ook nooit geweest. Als je krampachtig vasthoudt aan een liefde - die niettemin nu ferm in vraag gesteld kan worden -, ben je hoegenaamd geen slachtoffer lijkt me. Wat dan wel? Eerder een gekkin... maar gelukkig bestaan er ook daar weer behandelingen voor. Dure, in alle opzichten, dat wel. Maar ik beklaag me de exuberante - nog een beetje saus op doen, of in de pot roeren, zo je wil ;) - rekening niet. Daarvoor ben ik te ver gevorderd in 'mijn kasteel' te maken. En sommige vragen behoeven geen antwoord. Of hoeven eigenlijk al helemaal niet gesteld worden in de eerste plaats.
Maar terug naar eerder deze avond. Stressvrij koken, snel nog ben&jerry's cookie dough halen in de nachtwinkel. En de obligate sigaretten. Met één van mijn favoriete mannen de dure fles kraken en stoefen over mijn eten. De haard hardstikke hard laten gaan. En sigaretten (let op, ik ben karig geweest, voor diegene die het moeder onwaardig vinden) in huis roken. Het mocht trouwens. En hij die zegt: "amai, wat zie je er knap uit", toen ik thuiskwam van het werk. En de "beste NY's avond, heel wat beter dan vorig jaar". En weg was hij. Klaar voor een ferm feestje. Kwam nog speciaal terug binnen om te zeggen dat hij speciaal aan mij zal denken en dansen als ze dit liedje zullen draaien. Ik had dat namelijk gevraagd.
Hupla, op 2013, het jaar waar ik houten lepels tekort kwam en op een nog veel beter 2014, het jaar dat de houten lepels me rond de oren vliegen! De laatste resten, zijn aan het smeulen.

Vlug nog een sigaret roken in huis. Nu het nog mag.