maandag 30 juli 2012

Wild & vrij

Ik schrijf dus ik blijf ;-) hier nog wel een tijdje. Mocht u me hard gemist hebben ...
Intussen een blauw-groen-gele vakantie achter de rug. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik niet alleen aan zonnebaden maar ook aan 'groenbaden' deed. Simpelweg: aanwezig in de natuur met een ferme portie vitamine D. Bestaat er zoiets als 'blauwbaden' ook? Felblauw was de lucht en blauw is toch zo ongeveer wel een schone tint voor in de slaapkamer, ttz calming, dreaming colour.
Ik las, het één al beter dan het ander; en de honger naar letters is er niet minder om geworden.
In één rit (ergens tussen Cahors en Cirq Lapopie) / ruk wel uitgelezen: "Veronika besluit te sterven" van Paul Coelho. De achterflap geeft niet meteen het vakantiegevoel dat men placht te veroveren 'kofferverweg' van huis. Niet nodig, ik vond het geheel passen in de blauw-groen-gele tinten waarin ik me bevond. Hoe meer ik in het boek en zijn ziel zat, hoe opgewekter ik kwam. Serieus. Dit boek haal ik in huis. Om het zo nu en dan te koesteren. Te herinneren, toe te passen ...
Op zoek naar een concurrent voor de Millenium-trilogie, probeerde ik het eerste deel van de Vijftig tinten-trilogie uit. Ik las, soms ontzet van de brute seks, soms nou ja, ietwat geamuseerd & rode wangen aanlopend - ik blijf een vrouw ;-) - en vaak ook met een soort van 'wat moet ik hier nu mee' gevoel. Toch volgen wellicht de 2 volgende delen, al was het maar om mijn mening beter te kaderen.
Een vermelding waard vind ik de nieuwe Goedele. Scherper, smaakvoller en gewoon veel zelfzekerder. Ik mag het wel.
Een pocket '... for dummies' is nog niet volledig uitgeplozen maar bij de start meende ik mezelf op de goeie weg te herkennen. Simpele chicklit deed me Thoreau ontdekken. Ook weer die natuur. Ik ken de man zijn werk niet maar hetgeen naar hem verwees, vond ik toch een ontdekking. "Al wat goed is, is vrij en wild". Ecologie avant la lettre, lijkt me. 'Walden' eens uitlenen?
'Het geheim van loslaten', Guy Finley, durf ik niet klasseren onder de vele de zelfhulpboeken. Het lezen lijkt wel hard studeren. En is dat dan weer net dat stomme 'vasthouden'? Mijn domme ik ontdekt. Ik maak me sterk dat de schrijver doorheen het boek steeds op een andere manier eenzelfde boodschap herhaalt. De natuurlijke flow in zicht.
'Getting things done', heb ik niet aangeraakt. Tussen werk en kindervrije 10daagse toch nog aanvatten? Of 'dummies' versie dan maar ;-)
Zolang de tinten maar warm en helder blijven! En mijn bruine tinten en hoog vitamine D gehalte nog voldoende onderhouden worden. Zomer zolang ik het wil!

zondag 27 mei 2012

Zon zoen zon zoen zon zoen ...

Helemaal mijn ding zo'n weer. Gisteren zowat een ganse dag buiten. Kinderen ook. Of zoals de jongste tegen zijn vrienden zei : "vandaag niks met een scherm".
Weer 'boenk' erop. Zalig, zijn wijsheden.

zondag 22 april 2012

Just a matter of taste

Ook wel een beetje om te registreren op de tijdlijn die deze blog is...
Dat we smaak hebben, wees eerlijk, wisten we al. Het is nu gewoon bevestigd.

In een oedipale of narcistische, whatever, volledig zinloze neiging, vroeg ik de jongste - bij het zien van zijn dodelijke weekendopstaanblik - of hij later met mij wou trouwen.
"Niet in dit leven, maar wel in een ander leven."

O ja, een ex-collega aan de lijn gehad, kijkt naar eigen zeggen uit op zijn pensioen, nog 3 jaar. Ik.  En zal dat pensioen dan überhaupt nog wel van tel zijn; vind ik een goeie kastenopjager, zeg nu zelf.
Hij. Waar ik nu werk en of ik nu - had iets smalends - minder stress had?
Ik.Stress was het issue niet, het beleid (om geen namen te noemen) daarentegen.
Nog es ik. Weet hij toch ook, uitkijkend op zijn pensioen!


zondag 8 april 2012

....................

Een mens placht een bezig bij te zijn en dan durven zaken al es achterop gaan hinken. Ik ben geen excuustruus. Of toch wel? Enfin, dan leer ik het bij deze af. Kom ik verder ongeneerd overal te laat. Ik ben echt de enige ploetermoeder die altijd nog haar bloedjes te eten moet geven, ze nog niet gezien heeft deze week of van wie de schminkbeurt weer een fiasco was. Kook ik niet want ben wellicht ook de enige die nu haar handen vol heeft aan meer dan fulltime job. Kuis ik niet want, ja, ook daar ben ik de 'loner' met een verkeerd gekozen vloer en badkamer waarbij het ijverig poetsen toch geen enkele zin heeft. Zit ik zondagnamiddag 16u als sloor in peignoir - let wel, met verse pyjama en nog geurend naar een douche - lui te wezen in de zetel, hopende dat de beloofde spaghetti zich alsnog vanzelf vers bereidt. Want, ja, ik ben wellicht ook de enige die nood heeft aan rust wegens tijdens de week een niet aflatende werklust. Het zal je toch maar treffen zo'n geval apart. Moeten ze later op mijn urne graveren.
Intussen kan ik u natuurlijk wel op weg zetten, voor mocht u op een verdwaalde keer, hier stranden. Wees gerust, u bent echt niet zo ver van uw route afgeweken.
- Voor mocht u smaakvolle en vlotte gerechtjes willen om uw tafelgenoten te tonen dat u eindelijk ook wat anders kan dan Vlaamsche kost: http://ruedesurene.blogspot.com/
- Voor als het water nog maar es aan uw lippen staat, u schuimbekt nog net niet: http://www.disfunctionelehuisvrouw.be/
- Voor diegene die nog niet wisten dat schrijven 'a way of life' is: http://koendhaene.blogspot.com/

Anders lees een boek, ontdek een magische cd, fiets, kijk naar de vrouwen, ga onder de zonnebank, kuis voor mijn part uw garage, duw die pukkel uit of onthaar u eindelijk es deftig en stop met naar de 'koerse' te kijken.
Moest de zon een FB pagina zijn, dan had ze de meeste fans. Need I say more.



zondag 26 februari 2012

Prioriteiten in het huishouden

Er is niet veel nodig om over vrouwen en quota te debatteren, zonet met de 7de dag nog wat maagklachten gehad. Een hoge rang uit de politiek - een vrouw, zijnde wel met een erg mannelijk uiterlijk; jammer - had deze week geopperd dat de combinatie gezin & carrière erg moeilijk, zoniet onmogelijk is. Zelf al ver in de jaren had ze er destijds voor gekozen, mja kiezen was niet het juiste woord, om kinderloos te blijven en zodoende de carrière alle ruimte te geven.
Tot groot ongenoegen van 'gelukte' carrièrevrouwen met kinderen ofte moeders met een fulltime happy job. Daarvan zat er ook eentje in de studio. Stel je het voor: een verwelke bloem tov een fris blaadje. Zoiets was het. Evenwicht hoefde je in dit debat dus niet te zoeken. Nu ja, blijkbaar is dat geen vereiste voor een debat. Jammer.
Ik kon niet nalaten te denken van yeah right, 5 kinderen en een topfunctie in bovendien een bedrijf met hoofdzakelijk vrouwen die allemaal! fulltime werken. Alsof dat iets was om als vrouw trots op te zijn. Dat je netjes fulltime werkt, nèh én dus pas dan lijkt mee te tellen. Alsof puur iets bereiken in je gezin ook niet iets kan zijn dat je tot eer strekt. Leek dat fris groen blaadje - blondine en puur vrouwelijk uiterlijk - niet meer op een man dan haar tafelgenoot? Ze ging ook nog verder dat de overheid nikske hoeft te doen aan combinatie vrouwen en carrière. Je moet het vooral zelf willen en dan lukt het wel.
Ik begreep waarom ze blond was.
Dat haar gezin daarvoor moest betalen met poetshulp, extra opvang en luxe voor de kinderen vond ze een verrijking. Ik denk dat gewoon een gelukkige moeder of vrouw het enige is dat een verrijking kan zijn in een gezin/relatie. Net zogoed voor een gelukkige man. Want net dat tilt je naar een volgend level. O ja, ze bracht haar 5 koters ook gezellig mee naar het werk, wat een levensles voor diezelfde 5. Ik geloof niet dat haar vlijtige mieren dat ook konden doen. Enfin, misschien een stok in het kippehok. Een goed vangnet had ze ook op zak. En net daar kreeg ik maagklachten. Niet dat ik een trees ben op dat vlak, er zijn vrouwen die zich krommer moeten leggen om het geregeld te krijgen. Toch, poetshulp en lange avondopvang vind ik vooral een verarming voor mijn portemonnee. En ja, ik haat het om soms te bedelen voor een logement van mijn 2 hier en daar. Niet iedereen staat met zijn armen open als ik te kennen geef dat diezelfde 2 mij soms onnozel en aan het randje van brengen. Vangnet mijn v****a!
Ook. Voor ik me volledig schaar achter het verwelkt blaadje moeten we opletten dat we niet blijven ageren vanuit conservatieve hoek. Het rollenpatroon bestaat en is oeringegeven. Maandstonden en kinders baren is ons letterlijk meer in de schoot geworpen dan bij een man. We nemen het dus ook in de toekomst met ons mee. Tot daar. De zorg mag evenwel niet alleen bij vrouwen liggen. Mannen maken net zo goed én graag kinderen. Maar de tijd dat enkel hij voor vlees op tafel moest zorgen, ligt al lang achter ons. Dus stop met moeders dat zorggevoel op te dragen. We hebben het zo al in ons. Ook mannen kunnen bewuster met hun vaderschap omgaan. Als dat in de bedrijfswereld en politiek meer naar voor zou komen, dan gaan we er misschien op vooruit.
Intussen een huishoudmiddel voor als je het even allemaal niet meer weet.

donderdag 2 februari 2012

Jump!


Someday you might find your hero
Some say you might lose your mind
I keeping my head down now for the summer
I'm outta my mind let me pull the other
I'm gonna take that tiger outside for a ride

What a life!
What a life!
[ Lyrics from:yricsmode.com/lyrics/n/noel_gallagher/aka_what_a_life.html ]
Keep on chasing down that rainbow
You'll never know what you might find
Over the sunset on the horizon
Maybe you dream but it tastes like poison
I'm gonna take that tiger outside for a ride

What a life!
What a life!
What a life!
What a life!

What a life!
What a life!
What a life!
What a life!

Someday you might find your hero
Some say you might lose your mind
Woo Hoo
Woo Hoo
Woo Hoo
Woo Hoo
Woo Hoo
Woo Hoo
Woo Hoo
Woo Hoo

woensdag 1 februari 2012

En passant

Zelfs voor een job mag je niet te hebberig zijn. Majazeg, stom want voor elke - uitgeplozen - vacature wil je je volledig smijten en die achteraf ook binnenhalen. De holbewoners gingen toch ook enkel jagen om te scoren.
De ervaring leert me dat een ijzeren wil niet altijd tot de overwinning leidt, ja, een tweede of derde ereplaats. Eerlijk, daar heb je weinig aan. Het houdt je mentaal net boven water, dat wel. Geen trofee. Of harig stuk vlees.
De tijd haalde me in en mijn nonchalance groeide. En plots maak ik keuzes. Krijg ik voorstellen. De interimdames telefoneren er poeslief op los, alles om je te overtuigen. En potentiële werkgevers trekken hun registers open. Fijn. Onwennig. Je vergeet heus niet vanwaar je komt. En of het er nog zit, te loeren op iets, nou ja, op iets dat jij uit het oog bent verloren. Het is al ok het niet als iets van jezelf te beschouwen. Eerder als een toevallige passant. En wat kan die jou maken?
Kiezen dus; tussen 'moeder van het bedrijf' of 'eigenzinnige dame met visie'. Poll?

dinsdag 24 januari 2012

Het zal wel zijn!

Go Matti, go ...

De man van het jaar 2011 ... en 2012, zo lijkt wel.

En wederom een mooi scheldwoord. Ach ja, ik kan het niet laten --> voor de copy/past (ers) Bullhead!!!

Let's Crossover

De disfunctionele huisvrouw zat er knal op. Maart is te mijden als je in december niet op je dikste wil zijn, wat poep, buik en ja, zelfs met wateropgezet smoel betreft.
Heb zelf te maken gehad met een vliegensvlug maarts spermazwemmerke. Brengt ons telkenjare in een ware financiële decemberse aderlating. De sint daar zijn we vanaf, zou je denken met een tienjarige volger. "Ik had het liever niet geweten en ik doe het liefst alsof ik het niet weet." Dus worden we op ons ouderzieltje gespeeld om te doen as usual. "Want gezellig dat dat is en zo lijkt het nog een beetje echt sinterklaas, toch?" Bovendien wil de oudste cash en dat mogen toch een paar flappen zijn.
Jaloers zag ik de Kringloopwinkelkoopjes van creatieve moeders dan ook aan. Een retro voetbaltafelke voor 5 euro. Waren ze nog maar klein, onschuldig en snel content ... En ok, ja, had ik maar werk.
Het Verjaardagsfeest zo vlak voor kerstavond is er me ook één. Dan heb je al een opgelegd kookding voor het verplicht aankomend familiefeest aka kerstdrukdoending, langs één kant. Blokvaste traditie, sorry voor de andere kant. Je probeert elk jaar tegen dat heilig (?) huisje te schoppen maar ze hebben er geen oren naar. Je komt, want dat moet. Ik verheug me nu al op de commotie binnen twee jaar. De andere kant, ik zal komen want ik wil dat. Niks moeten. Niet alleen oude maar ook nieuwe tradities dienen een kans te krijgen.

woensdag 11 januari 2012

'net als werken'

Leuke quote, die ik voor mijn egofood toepasselijk recupereer. Hoe kwam ik erop? Welja, wat dacht u, vanuit sollicitatieland. Heerlijk vertoeven in het zand der screenings, hotels met feedbackgebreken & je niet aflatend enig doel, de juiste spot te vinden. Neh.
De vriendelijke dames van het interimbureau (één van de vele) belden me op voor een 'toffe marketing job'. Nu, als je die dames, zoals ik al een eindje op weg kent, dan sta je wat kritisch tegenover zo'n clichématige omschrijving. Ze moeten je tenslotte verkopen. Ongeacht of het iets is voor jou en/of de werkgever. Interim medewerkers dienen cijfermatige skills te hebben. It's just all about profit. Ik weet het goed want was ooit sollicitant-verslaggever voor dergelijk vertoon van company mission.
Dit terzijde, hoewel ik dus al vaker te kennen heb gegeven dat 'de marketing' niet mijn man is, blijven ze volharden. En word ik geweerd voor andere zaken die me ook interesseren. Hokjesdenken, misschien moest dat het woord van het jaar zijn. Want ook op andere terreinen worden vaste patronen gemakkelijkheidshalve wel eens gulzig in de hand gewerkt. Dat ik nu net niet in zo'n hokje kan of wil passen. Gelukkig!
Toch nog over die quote. Via de vriendelijke interim dames, werd ik voorgesteld aan die 'toffe' functie. Je moest wel into sociale media zijn. En dat zag ik vlotjes vertaald in mijn persoonlijke rapportage van die dingen. Dus deed ik een wederonderzoek. Wie mij zoekt, die zoek ik. Stefaan Lammertyn schreef het boek 'Succesvol met sociale media' want 'netwerken is net als werken' en laat die mens nu net even langsgeweest zijn bij die 'toffe marketingjob'.
Inderdaad sociale media, we moeten er nog veel over leren én vooral afleren. Denk maar aan de gepersonaliseerde reclame van Albert Heijn en Colruyt. Niet via Twitter, Facebook of LinkedIn denken je ze te kennen. Wel via je lustig gebruikte klantenkaart. Aan de hand van je koopgedrag, vormen ze zich 'een beeld' van je handel & wandel. Wie altijd koopt als het etiket 5% korting vertoont, krijgt geen reclame meer voor -10% opperen marketingexperts (bron: De Morgen 10/01). En gelijk hebben ze.

Een bescheiden toekomstvoorspelling dan maar. Verleer het 'zelf denken' niet en gebruik die 'sociale tools' ook in de omgekeerde richting. Ik zeg maar wat. Nu al zijn er veel chauffeurs die het autorijden aan de GPS overlaten. En omdat dat Nederlands kalf de weg in je buurt nog niet half zo goed kent als jij, durft ze die mensen wel eens  een belachelijke omweg laten maken. Ik kan er gelukkig nog mee lachen en schakel dat mens uit als ik het beter denk te weten. Neh!