What's next?

Geheel tegen de mode in, dit jaar geen lijstjes. Dan maar wat grasduinen in de horoscopen. Net als lijstjes ondingen. Wat hield de grote Flairhoroscoop 2012 me voor de ogen? Wat bleek, er is nog hoop voor de steenbokken onder ons. 2012 wordt het jaar van een job en een heerlijke reis naar de zon. Simple life.
De Chinezen zien in de geit vooral een strever naar vrede en het nieuwe jaar wordt er dan ook één van harmonie en evenwicht. Kan het echt? Wat verder laat een algemene horoscoop een verhuis waaien en geeft nog de tip "dat het verstandig is om eerst na te denken en dan pas uw mening te geven" mee. Keep that in mind!
21/12/2012 - the end of the world? Dacht het niet. Jammergenoeg kennen de westerse interpretaties van de Mayakalender enkel hun gelijke in Hollywoodiaanse bewerkingen. De Maya's voorspelden nooit een catastrofaal einde, wél een einde van een cyclische periode.

De Maya’s creëerden de kalender om belangrijke gebeurtenissen en data in hun verleden en toekomst te kunnen markeren. De kalender bestaat uit dertien cycli van 144.000 dagen. De laatste dag is 21 december 2012. “Wat de Maya’s voor die datum echt voorspelden, was dat er een god op aarde zou komen, maar ze vermeldden niet dat de aarde zou vergaan.” dixit Jose Huchim, Mexicaans archeoloog

Kwestie dat u het weet! Mocht het thema tijdens het bibberend stoeproken aan bod komen ... in de laatste nacht van 2011 - oef!
Maak er wat van in 2012 :)

HOHOHO

Kerstwensen in de bus/box en daar zat toch wel een erg schoon 'Willem Kloos' ding tussen:

Je bent een godin in 't diepst van je gedachten

want wat er omgaat in je hoofd en woekert in je hart

je angst en twijfel, je vreugde en verdriet, je liefde en smart

is zoveel groter dan een aardse vrouw van het leven kan verwachten.

Je bent een godin in 't diepst van mijn gedachten

want wat jij denkt en voelt en droomt en schrijft

is een klankbord van wat mij stuurt en boeit en drijft

vooraleer mijn eigen dromen hopeloos versmachten.

Kon ik maar de god zijn in het diepst van je gedachten

me even door de troon van je ziel laten verzachten 

maar bij een godenvrouw zoals jij er een bent

ben ik al blij dat je mij als vriend erkent.

And for tonight ...

Godin ...

... in het diepst van haar gedachten. 
Een subjectieve wrong aan een eeuwenoud gedicht van Willem Kloos. Een compliment. En eigenlijk best schone poëzie, die ik zomaar in toegeschoven kreeg van een goede vriend. Ik laat het u alvast straks zelf ontdekken. Heden ten dage ontvang ik vooral volgende proza, barstensvol clichés. Dit zou gewoon regelrecht in de spam moeten terechtkomen. Kikkerdril!

Helaas moet ik u meedelen dat wij besloten hebben uw kandidatuur niet verder te behouden. Deze beslissing houdt geenszins een definitief oordeel in omtrent uw capaciteiten en bekwaamheid op professioneel vlak. Het betekent enkel dat uw sollicitatie voor bovenvermelde functie niet voldoende beantwoordde aan het vooropgestelde profiel. Uw kandidatuur wordt in elk geval verder in onze databank behouden. Indien er in de toekomst nieuwe vacatures verschijnen waarvoor uw profiel mogelijks in aanmerking kan komen, dan kan u nog steeds door ons gecontacteerd worden. Wij danken u in elk geval voor uw interesse en wensen u verder succes toe in uw beroepsloopbaan.

Maar goed, we dwalen af.  Zoals Willem Kloos plachte te zeggen: "iedere filosoof en mens is een god in het diepst van zijn gedachten". Lijkt me wel wat. De golf der stemmingen waarop we ons vaak met moeite op de surfplank kunnen houden. Denken versus Doen, Verlangen dat vertaald wordt in Frustratie. Kalmte in de Onrust. Of hoe religie, kunst en liefde een driehoeksverhouding zijn. Nou, moest een cursus filosofie me aan een job helpen, waar wacht ik dan nog op. Stroomversnelling misschien...

Sonnet V
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.
En als een heir van donkerwilde machten
Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.
—En tóch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Úw overdierb're leên den arm te slaan,
En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed
En trots en kalme glorie te vergaan
Op úwe lippen in een wilden vloed
Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.
(Uit: Verzen, 1894)

Teatime

Misschien ben ik wat kattig de laatste tijd, tegenover de mannen, of niemand in het bijzonder dan. Mijn welgemeende excuses, ik zal het nooit afleren. Maar laat het u, man zijnde, vooral niet afschrikken. Het wild rond zich heen en weer schoppen, kan best met wat schrijfsels. Wordt er niemand gewond. Trouwens, ben de inschikkelijkheid zelve, natuurlijk, niet iedereen heeft de handleiding. Ja wie heeft het ding eigenlijk wel ...
De Job, dat is er me één. Die wil zich maar niet aanbieden. Niet dat er gewacht wordt. Talloze keren zijn de plus en mins omtrent mijn profiel al in een fraai document gegoten, enkele opdringerige telefoontjes niet te na gelaten. De stoom moet ergens van de ketel. Waar zit ie?
Afijn, morgen nieuwe moed en alles komt goed. Wat maak ik me ook zorgen. Hoeveel honderden dagen? En nog steeds geen regering. Ik kan evengoed mee in conclaaf gaan zitten. Op mijn basketsloefkes, in een gezellige polo en handjes zwaaien. Zou ik de mannen en vrouwen es niet op de thee uitnodigen?

Zij komt, zij komt,

Wiste gijle dat het strakjes weeral wijvendag is? Ik voel het aan mijn water, mijn ijzertekort en de liters visolie die ik achterover kap. En ik merk het aan mijn netjes weggeschminkte wallen. Heel mijn veeg lijf voelt het. Zij komt, zij komt ... die wijvendag en lieve kindertjes, de dag erop de enige heilige man op aard(e). Mannen, niet in herhaling vallen, het is elke dag vintendag. Er bestaat trouwens ongetwijfeld een in de verf gezette vintendag maar heb geen zin om daarop verder te breien. Of wat dacht u?

Waarom mannen liegen en vrouwen altijd schoenen kopen

Heb ik geen copyright op, de titel vind je gewoon tussen boeken die het wirwar der relaties proberen te ontwarren. Heb het zelfs niet gelezen. Doch. Titel heden ten dage past wel. Namelijk dat ik er dit weekend op uit trok voor dat ene paar laarzen. Lichtelijk hysterisch, want voorlopig vond ik niet wat ik voor ogen had. En dat mijn wederhelft er zomaar eventjes tussenuit ging. Alleen. En dat ik dat helemaal niet kon pruimen.
De titel dient dan ook niet letterlijk genomen te worden. Het geeft in zekere zin het gevoel weer van allebei aan de andere kant van het touw te trekken. En eigenste frustratie. Hij had dan wel zijn weekend maar ik vooralsnog niet die laarzen. Of hoe de één strijkt en de ander kijkt.
Wat ik wel wou ontlenen uit de bib was de Über-bijbel voor vrouwen, "De ontembare vrouw". Ik wou het ding in huis, gewoon als een soort van back up. Hulplijn zeg maar. Wat bleek, het boek was zoek. Misschien moet ik het toch es gaan kopen. Het haalde eerder al de geborgenheid van mijn nachtkastje. En kostte me weer wat boetegeld in de bib.
Een beetje zoals sommige vrouwen een menstruatiemix als afspeellijst op hun Ipod hebben (check Stubru), zo wou ik het boek aan mijn zijde. Niet om te menstrueren, dat lukt ons als vanzelve, eerder als bondgenoot.
En dan is er nog het wachten op een verlossend telefoontje inzake de Job. Waar wachten ze trouwens nog op. Ik ben de enige geknipte kandidaat. Verdomme!

Slutwalk

Los - maar mooi meegenomen - van de laatste zomeropstoten werd zondag 25 september in Brussel een "slettenwandeling" gehouden. Een fenomeen dat komt overgewaaid uit Canada, waar de actievoerders de conservatieven en hun dito uitlatingen lik op stuk gaven.

Slutwalk Toronto by Putri Gayatri Pertiwi

Met deze kleurrijke wandelingen protesteert men tegen het seksisme, discriminatie en geweld tegen vrouwen. Eigenlijk komt het hier op neer, kledij en gedrag zijn geen argumenten om inbreuken te plegen tegen een individu. Of de rok nu net te kort is, de outfit iets te nichterig ... Zoals de aanhangers het zelf formuleren: " A dress is not a yes!" Het gaat over vrije keuze en vrijheid zonder dat men hierop aangevallen wordt.
Je kan het ook breder gaan trekken. Discriminatie tegenover vrouwen in de beroepswereld is nog altijd een heet hangijzer. Een kleine moderne! feministische smile kan ik dan moeilijk wegsteken. Dergelijke acties vind ik dus ronduit sympathiek. Ik heb het niet zo begrepen op vrouwen die per sé de mannen willen na-apen. Daar verloochenen ze enkel hun eigen kwaliteiten mee. En nee dan heb ik het nog niet direct over de figuurlijke kwaliteiten. Er is een heel scala aan intrinsieke talenten te ontdekken bij vrouwen, but hey, what did you expect?

Iets anders, schoon weer, dus de rokjes, topjes en niemendalletjes nog even uit de kast halen, kan best. Ik ken er alvast enkelen die dat wel leuk vinden als herfstaperitief. Opgelet voor de nijdige hakjes!

Het mes erin

BHV is gesplitst !
Al in de jaren '60 speelde dit thema; nu - met nog steeds geen regering - is het hen eindelijk gelukt.
Geduld, de goeie ouwerd van een deugd, je kan er de politiek moeilijk over aanspreken.
Soms zou je gaan denken dat de wetstraat gelijkenissen vertoont met de mens in de straat die over zijn/haar eigen prangende thema's ook wel es oeverloos onderhandelingen voert. Ok ja, ik vertoon een lichte neiging om veel te veel na te denken. De actie in sé laat dus - net als in de politiek - wel es een tijdje op zich wachten.
Maar nu ...
Voor de lustige baardgroei boven en onder (voor de dames onder ons die ook een statement wilden neerzetten, zie bericht enkele maanden terug) lijkt het scheermes dichterbij dan ooit ...

Bij deze moest ik - alweer! - denken aan ene Concetta (hot bij Belgacom- en dan vooral bij de baas himself); is die nu wel of niet uit werken gegaan? In elk geval, bij dat mens is er nogal wat haar te spotten. Ik verdenk haar er stiekem van dat het down under net zo is. Misschien ook een statement, richting Belgacom top dan.

Benieuwd of het mes ook daar zijn weg vindt.

Magnificent

Terecht de hotshot deze week en al wordt ie nu blauw gedraaid, dit beklijft iedere keer opnieuw, buikgevoel in het kwadraat...
Net nog in de wagen - met een moedige zonsglinstering - was de herfst al even in de ogen.
Stel je voor dat je hiermee in de oren, stapt en stapt, weet niet direct het effect te vangen, misschien toch even zelf uitproberen, en ok, hiermee wil ik de herfst wel tegemoet gaan.

Onderbroekenlol #You are what you eat#

GAIA scoort met haar laatste campagne. Schreeuwende biggen waarvan de ballen ruwweg uitgeduwd worden - zonder verdoving; hoezo dat doet geen pijn?? - Mijn mannelijke wederhelft trok bij het zien van 'het ballen knijpen' toch redelijk wit weg. En dat schreeuwen zou enkel duiden op het feit dat ze van hun moeder gescheiden worden. Zou je niet voor minder om mammie schreeuwen?
Het verhaal is er weer één van vele invalshoeken. Ik probeer ze voor u, welwillende lezer, eventjes op een rijtje te zetten.
Er zijn boeren die:
- biggen onverdoofd castreren (de mannelijke lezer nijpt nu wellicht zijn billen toe)
- biggen vaccineren zodat de balletjes verschrompelen of dus niet verder meer hormonaal ontwikkelen (opnieuw een onbehaaglijk gevoel daarbeneden bij de mannen)
- biggen helemaal niet castreren, ze meer ruimte geven, stro (=reductie van de stressfactoren waar die dieren aan onderhevig zijn en die de berengeur laten ontwikkelen), nadien testen doen op het vlees om na te gaan of de berengeur aanwezig is. Dit is de invalshoek van de bioboer die erin slaagt vlees af te leveren zonder de - ik vermoed - wansmakelijk geur en dito praktijken.

Want daar draait het dus om, die berengeur (hormonale stof), nog nooit geroken, toegegeven ik eet ook nauwelijks varkensvlees.
Grootwarenhuizen willen de consument vlees aanbieden zonder die berengeur en vandaar het ballenknijpen. Want men is bang dat gevaccineerd vlees de mannelijke consument aan het denken zal zetten. Zijn ballen zouden es moeten verschrompelen. De mannenlijkheid aangetast in zijn edelste delen. Ze zijn er niet gerust in.

Ik kan enkele oplossingen bedenken, massaproductie vermijden en meer biokwekerijen of als de vleesindustrie dan toch weliger en weliger moet tieren, de vaccinaties toepassen en uiteraard wetenschappelijk onderzoek naar hetgeen men inspuit. We zouden es moeten weten hoeveel spuiten het vlees krijgt, we worden er niet goed van.
Als laatste zou de consument die de vraag aldus toch creëert, eens goed moeten nadenken wat hij of zij op zijn/haar bord wil... #You are what you eat#

Vandaag toch maar een veggie schotel en ook daar was de boerenbond op de tenen getrapt. Alsof vlees ongezond is; klagen ze het initatief aan.
Zet die paardebril toch es af, denk je dan. Morgen eet ik vis van de markt, vlees hoeft heus niet elke dag.

Dus morgen dames, verstoppen die onderbroekenhandel. Het staat nooit mis om solidair te zijn en vrij in de broek kan toch best aangenaam voelen?
Laat het me vooral weten.

En al die zwemmers dan?

Time is contagious

Op het sollicitatiepad - richting communicatie - klinkt het overal lustig "kennis in sociale & nieuwe media".
Het Pukkelpopdrama werd jongstleden in die zin al vlug herleid tot een communicatiedrama (dixit de Standaard Online). De berichtgeving tijdens en na de korte apocalyps op de festivalweide zou mede dankzij de nieuwe media verkeerdelijke info de wereld ingestuurd hebben. Geeft te denken over de snelheid en dubbelcheck van de vele bronnen. En juist daarom heb ik moeite met al dat twitter & livestream verslag. Waarom moet het allemaal instant en op de seconde gebeuren? Is er nog tijd om de zaken objectief te bekijken? Soms lijkt het wel de slag om de meeste reacties of tweets (VT4 nieuws heeft nu ook een heuse online redactie; kijkers kunnen à la minute reageren - maar is dat nodig?). Het Pukkelpopdrama dus zomaar verlagen tot een communicatiedrama vind ik al te gemakkelijk. Sereniteit versus paniek...
Misschien dat - momenteel - slow living wel aan de basis ligt van dit gemijmer; tijd is relatief en het hoeft niet zo nodig altijd hard te gaan, toch.

Leven is het meervoud van lef

Las ik ergens.
Creatief in het leven staan, durven veranderen, patronen doorbreken, risico's nemen. Je vijanden kennen en liefhebben.

Een goeie raadgever kan mindfulness zijn; te beginnen bij je eigenste persoontje, let op het achtvoudig pad. Voor wie het lust, boeiend om hier even bij stil te staan.
Voor wie bedenkelijk zijn voorhoofd fronst, nee, ik ben niet ondergedompeld in het bad der spiritualiteit. Mijn nuchtere zelve is daarvoor net iets te, nou ja, uitgesproken. Soms moet je de zaken gewoon als een spel opvatten en weer kind zijn.

Ale, waar zitten al mijn lefgozers?

Vooreerst maar genieten van een ferm afgekruide wortelpuree met krokant gebakken tofu & ajuin, overgoten door shoyu. Een vegetarisch bord smaakt altijd.
Misschien als tegenhanger voor de straks natte barbecue te Summerscreen. Risico op natte broek & worst.

Crisis en zo

Kamp en zo - de oudste lekker stoer, de jongste lipbijtend afscheid - , rust en leegte in het huishouden en wederom een reden om de zoektocht zachtjesaan te starten. Niet zomaar zoeken naar levenswijsheden, dat doen we al genoeg. Nen job. Iets waaraan ik plezier beleef, geld mee verdien en waar men mijn straf - om maar niet te zeggen complex, ook al een eufemisme voor moeilijk - karakter de baas kan.
Een eerste try out deed ik bij ik een klein internetbedrijfje. Ruime villa met op de bovenverdieping kantoorruimte, drie rijen bureaus, afgeschermd met XL Mac schermen en op het einde de glazen kooi van de selfmade ondernemer. Daar een scheet laten en ze hebben het gegarandeerd gehoord en geroken. Maar toch, een aangenaam gesprek met de baas, die zag me er wel passen. Op zo'n momenten blijf ik lachen, weet eigenlijk niet of dat een eerlijke ingesteldheid is. CV was prima, er zat vanalles in, communicatie, commercieel, administratief, netwerken ... zo had ik het nog niet bekeken. Zal ik onthouden voor verdere gesprekken als men mij van jobhoppen beschuldigd.
Ik wou helemaal niet over het loon spreken tot de selfmade ondernemer erover begon: "ik wil natuurlijk liefst zo weinig mogelijk betalen." "Tjah, en ik wil mijn boterham op zijn minst degelijk verdienen."
Ik hield er een dubbel gevoel aan over en ook wel 'niets voor mij'. Nog een schrijftest gedaan en we horen het dan wel. Er was al een erg goede kandidaat aan mij vooraf gegaan. Een man. Want dat zei ie ook nog, ze zochten vooral mannelijke medewerkers. Wat er mis was aan vrouwen, durfde ik niet te vragen. Misschien dat die kinderen krijgen en zo of last hebben van maandelijke kwaaltjes. Ik kan eigenlijk niet direct een stevig argument bedenken.
Dus goed voor eerste tred richting werkveld.

In tijden van crisis, zonder werk, nu ja risico's zijn me niet vreemd. Wie tips heeft om dat risico in te perken, alle kanalen zijn goed om weer een plaatsje in het bos der business te verdienen.

Back

In Black, dju Amy, het nieuws was me op Portugese bodem volledig ontgaan.

- slik -

Een ferme madam met een kloek van een stem en en jammergenoeg ook haar eigen ferme portie 'black'...

Weg

klaar om te vertrekken met een bleek velleke, snotneus, zere nek en slaapissues ... de rest van de bende triggert me voldoende, dus de moraal staat op modus operandi.
Waar gaan we naartoe? Stukje authentiek Portugal, vleugje Lissabon, glaasje Porto, brokje Castelo Branco en Monsanto ...
Daarnet nog de 14-daagse weervoorspelling gecheckt, en de zon draait rond de 30°C.
Wie me mist, mag altijd zijn vakantiefeelings es nalaten,- al is 't in uwen hof fakken, Dardennen of juist ver daarbuiten: meegenietend & inspirerend, doet altijd wel ergens deugd.

Adeus!

Komkommeren

kleine shopkes, grote shopkes ... gezien we het budget in de gaten houden, es gaan 'skarten' in de DOD's winkels, smoezelige outlets in Brussel en vintage all the way.
Leuk om doen maar van al dat stoffig grabbelen, is een frisse douche het enige dat me 's avonds nog kan bekoren.

Kregelig ... maar dat is goed

Ambetant ze, wachten op de waxsessie ... met het mooie weer al heel den tijd een lange broek aan dus. Donderdag naar zee, hoe zullen we dat netjes fiksen. Met al zo'n wereldvragen ben ik dus bezig. Veel te veel tijd.
Nu de reis eraan komt, krijg ik ook te maken met een spelbreker. Een pijnlijke nek - nog een leftover van een dom ongeluk - die ferm lijkt op een whiplash. Zucht, zucht, zucht, wanneer stopt dat hier es en wat kun je daar verdomme aan doen. Bovendien slaap ik er nog slechter van. Amai, gejammer in het kwadraat. Nu, we maken dat wel goed tijdens de waxsessie, lachen tegen 'tzeer en misschien komt er wel nog een leuk soldeke uit de lucht gevallen. En voor de attitude, een te gekke bril gekocht.

En 't zomert ... bijna

Woepie, maandag al vlotjes boven de de 30°C. Dringend een to do vakantielijstje maken.
Nieuwe biniki nodig of kunnen die prullen van vorig jaar nog dienst doen ....who cares, we zijn toch in ver vreemd land. Niemand hoeft me te kennen.
En welke taal spreken ze daar nu feitelijk, wat willen we zien, doen, wat moet er mee en de kinderen nog even diets maken dat een trip van meer dan 1800 km heus niet zo lang in de auto zitten is. Kaarten, boeken, bibbezoek voor de nodige info, dat we ter plaatse direct vollen bak kunnen genieten.
Natuurlijk ook een vlotte reistenue, 'khad gedacht aan een gemakkelijk kleedje, ja de warmte een handje helpen en zo heeft de chauffeur er ook nog wat aan. Zonnecrème, stapschoenen voor al dat avontuurlijks dat op ons zit te wachten, ferme zonnebril, lekkere broodjes voor onderweg, tent, slaapzakken, goei matras. We doen die ellenlange km heus niet in één felle rit. Zo blijft iedereen onder het kookpunt én in opperste vakantiestemming.
Verder laten we het bos der business zoveel mogelijk links liggen, for a while, may I? Het project loopt nog en dat project kost tijd. Mind resetten, mindwork, bodywork ... Dank aan de lieve werkgever om me op non-actief te zetten - voorgoed, daar toch en waarom krijg ik er dan nog steeds nachtmerries van - de kosten die die tijd met zich meebrengt zorgen voorlopig niet voor extra kopzorgen. Ha.

Chill!

Lieve L. is intussen stilletjes heengegaan... De familie wist wel dat ze een groot netwerk van vrienden, medebezielers had, maar staan toch versteld van de vele steunbetuigingen. Ze was er voor zovelen, de kerk zal vast en zeker te klein zijn. Opnieuw een moment om stil te staan bij het leven en het de juiste invulling geven in plaats van overal achterna te hollen zonder enige bewustwording.

Gisteren in overvol dokerskabinet - draadjes uit duim - gigantisch veel tijd om te grasduinen in de boekskes; o.a de Nina en Feeling (of was het Goed gevoel - whatever-).
Twee artikels (gedateerd maar immer actueel) trokken mijn aandacht: "Zijn vrouwen stresskippen?" en een ander ging over het voordeel van lijstjes maken. Stresskippen, ploetermoeders, super multitaskers ... zo kennen we nog we er nog wel enkele. Eigenlijk is het geen compliment om bij één van deze categorieën te horen. De mythe dat vrouwen perfect kunnen multitasken is nog zoiets. Onderzoek wees immers uit dat je eigenlijk het best van al presteert als je één ding doet in plaats van een aantal taken tegelijk. Is logisch toch? Dus nee, ik ben geen trotse multitasker, daar word je pas echt een stresskip van.

Zelfzorg

En waarom spreekt men van stresskippen en lijken stresshanen niet te bestaan? 'Chill!', een boek van twee Amerikaanse dokters brengt soelaas. Volgens de auteurs hebben vrouwen een grotere afgifte van chemische 'triggers' voor stress: hormonen, die ook nog eens langer aanwezig blijven in een vrouwenlichaam. Ook zouden onze hersenen anders werken dan bij mannen. Ze zijn als het ware voorgeprogrammeerd om te multitasken, wat uiteraard de stress alleen maar laat toenemen.
Een goeie raad: stop vandaag nog met een genie te zijn in die multidingen
Wat kan er verder nog helpen:
* doe een powernap
* begin een stressdagboek, zo kan je bepaalde patronen, valkuilen gaan herkennen.
* Maak lijstjes en voorzie op welk lijstje ook (het uitstellijstje, 'wil-ik-ooit-es-doen lijstje, het haatlijstje, het simpele to do lijstje, ...) altijd een brok beweging en ontspanning
* Ruim op (ok, is een minder leuke maar denk aan het weldane gevoel achteraf)
* Help anderen, lekker egofood want het is een goeie ontstresser
* Adem met je buik
* Is de nood het hoogst: wees aardig voor jezelf. Neem een bad, speel met de kinderen, ga zonnen, probeer een nieuw recept of doe gewoon es iets kort door de bocht ;)

Toevallig probeerde ik vandaag een nieuw recept uit: blanquette van kalf, gehaktballetjes en champignons. De gasten waren er niet wild van en eerlijk, ik ook niet echt maar tijdens het koken was ik toch eventjes stressvrij.

Meer lezen?

Dank je

De tijd is een groot meester, hij brengt veel in orde ...

Mer de Glace / Chamonix

Kreeg ik ooit op een kaartje van een sterke vrouw, een vrouw die nu op sterven ligt. Ik leerde haar een aantal jaar terug kennen, in een ietwat woelige periode. Kon het direct goed met haar vinden - ze deed oa. reiki - en ik vertrok steevast naar huis met een mandje vol wijze woorden. Jammer dat er dan - soms - zo achteloos mee omgesprongen wordt. Ik beken, niet alles wat ze me meegaf, kon/kan ik toepassen.

In elk geval, ze zou het project zeker toejuichen. Het is zowat haar project geweest de voorbije 63 jaren. Mensen helpen en samenbrengen. Samen groeien; afscheid nemen van het negatieve en het positieve toelaten. Telkens ik haar zag, zelfs een tijdje terug, vreselijk mager maar toch vol positieve energie, zag ik haar lachen. Ze omarmde het leven en deed dat het liefst met heel veel mensen samen. Terwijl ik dit schrijf, kan ze al gestorven zijn. Tot gisteren lag ze nog op de afdeling palliatieve zorgen. Het zal niet lang meer duren. Ik vraag me af of ik haar nog een bezoekje kan brengen. Gewoon om "dank je" te zeggen. Ik twijfel en voel me ook wat klein en nederig, aan het bed zitten van iemand die zoveel prachtige dingen heeft verwezenlijkt. Zoveel mensen heeft geholpen. Die nu op hun beurt anderen helpen. Ze geloofde zo sterk in het leven. We hadden nog plannen om binnenkort de gletsjer in Zwitersland opnieuw te beklimmen. Na haar ziekte, de kanker, die ze vastberaden en vol goeie moed probeerde te overwinnen.

Wat gaat er de laatste uren nu door haar hoofd?

Dank je lieve L.

Meteen ook de eerste regel van het project: elke dag opnieuw danken

Een nieuw begin

Rebellie met mate

Het mocht niet baten, mijn lieflijk lachje naar de agent laatstleden aan de schoolpoort. Ik stond toen al op den boek. Krijg ik hier geen PV in de bus voor een snelheidsovertreding een week geleden ... Zuur geld verdikke!
We zullen weer eens wat meer aandacht moeten besteden aan het volgen van regels; gordel aan, niet bellen achter het stuur. Gelukkig mag roken wel nog en de mascara in een wip aanbrengen - rode lichten of lange files zijn daarvoor uitgerust - kan net nog, en welja de lippenstift ook. Why not.
Rebellie op grote schaal kan je het niet noemen. Die is wat getemperd sinds het laatste bos der business feit. De djoef van de week hebben ze er evenwel dik mee verdiend.

Meiske

Vanmorgen weer iets te gezwind tot aan de schoolpoort geraakt. Flik op fiets maakte me duidelijk dat ik eerder op de weg voorrang had moeten verlenen aan ander vehikel. Ik had het nochtans netjes ingeschat. Misschien  iets te netjes.
Enfin, de flik dreinde lijk een klein kind, "ja madamke, zeker vergeten é". Waarop ik, al blij dat hij niet stond te zwaaien met een PV, "ja, wellicht wel (lieflijke grijns)" ... Waarom spreken flikken je toch altijd aan alsof je kind van 6 bent? Nu ja hij stond aan de schoolpoort.

Madamke, meiske, juffrouwke, dingske, zo kan nen mens niet evolueren...

... Dat was gisteren. Er is nog steeds een zeker "pff" gehalte aanwezig wat niet echt bevorderend werkt voor het project. Bovendien kan de sleur kan me moeilijk verleiden.
Straks een trouwfeestje, wil me alvast pico bello uitdossen en genieten van de bubbels. Hopelijk niet om de haverklap de vraag: "En hoe gaat het nu?" Het antwoord zal hen schuldig blijven uit pure eigen onwetendheid. Tenzij ze uren de tijd hebben, de champagne blijft komen en ik een uitgebreid relaas van de laatste maanden uit de doeken kan doen. Not.

Het leven heeft mij een aanzoek gedaan

Wanneer er plots veel tijd is - bos der business lijkt ver weg - wil ik een plan. Een project. Wat blog je dan, als de actualiteit het om de haverklap over de EHEC bacterie, martelaar Khadaffi, en voetbalflaters heeft?
"Leuk", zegt de ene, "lekker veel tijd om te klussen." "Genieten van de sleur", zegt de andere, toch met wat bitterheid in de stem. "Investeer in jezelf", klinkt het ook ergens.
Me dunkt dat het hier ook komkommertijd zal zijn. Ik ben geen nijverig naaisterke, dus verwacht niet de lieftste kleurtjes en meest schattige patroontjes. Of het tunen van meubeltjes; mijn god wat zou ik toch graag handig zijn. Recepten, daar kan ik wat van, deze middag scampi diabolique. Wat hadden we al geleerd : opletten van het blik tomaten! Maar ook die dingen willen van een ordinair keurslijfje af. Anders halen ze de publicatie niet.
Dat puberende zoon om de haverklap 'jong' tegen alles en iedereen zegt en je dat eigenlijk niet zo fijn klinken vindt. Dat de jongste nog steeds zijn hippe - intussen op de draad versleten - wintermuts draagt; ook binnen - als je er niet op spreekt-. Dat je ze ziet groot worden en er alles aan doet om hun favoriete kledij vliegensvlug netjes terug in hun kast ter beschikking te leggen. "Dat ze dat zelf moeten doen", zegt Mister Céres, terwijl hij het evengoed ook niet zelf doet.

Ja, ik wil

Woehoe

Een beetje gehandicapt, zo zit ik hier... niks ergs. Rush voor een ferme spaghettisaus en daarmee dan ook een ferme snee in duim - ingeblikte tomaten -. Wie kookt er hier ook alweer altijd vers?
Afijn, duim genaaid, zenuw doormidden; wat me later een blijvend klein gevoelloos plekje zal bezorgen. Een emotie meer of minder, we malen er al lang niet meer om. Er zijn ergere dingen, toch? Zo van die gevoelloze postduiven vanuit het bos der business. Hopelijk blijft de wind olijk verder waaien dat niet alleen mijn wasrek maar ook die enkele businessgeslepen schepsels eens tegen de muur kwakken. Just for fun.
Binnen een week mogen de draadjes eruit. En daarmee zijn we dus nog lang niet van de dokters af. Woehoe!

After hours of motionless dancing

To the sound of heavy rain

I told myself to pick up the pieces
And go moving on up again
I'll just let it drip-drip-drip on me
I'll let it just soak right through
I'll let it just drip on me
I'll let it just soak right through

Whoohoohoohoohoo
It will get better,
That's what I told you from the start
Whoohoohoohoohoo
It will get clearer
That's what the weather gods said last night
Whoohoohoohoohoo
This will all make sense in good time

 ...

Wat als ...

... je het leven door die aartslelijke roze bril bekijkt?
... men in de eindtermen het verplichte vak "relativeren" (in de volksmond gekend als de platte 'foert' ) zou opnemen?
... vrouwen nooit meer zagen en mannen het voordeel inzien van het simpel communiceren.
... tiran tanja's plots een bloemenwinkel openen, vol zachte geuren en warme contacten.
... de jongste 2 flessen frisdrank om ter vlugst uitdrinkt (spelletje tijdens verjaardagspartijtje), wint van zijn tegenstander en zijn bed niet heeft onder gekotst.
... je gewoon jezelf bent, met een kantje, ja ok, maar mag het mijn kantje zijn?
... de shrink pillenroulette speelt?
... er meer volgers waren...
.... als je meer naar de kinderen luistert, "mama, je hoeft je niet zo op te jagen, alles komt wel goed"
... je meermaals per dag zin hebt om te roepen dat alles en iedereen de pot op kan, wat dan vooral veel zegt over jezelf...
... je de ganse dag rondloopt als een lieflijk gansje, vrolijk rondwapperende positieve veertjes achterlatend... wat opnieuw een inkijk in jezelf geeft.

Werk dat er is, zware investeringen staan op til, me dunkt.

... de postbode een brief vanuit het bos der business brengt? Voorgaande zin was precies al vooruitziend.

She WOLF

Gewoon omdat buiten niet altijd toont wat er binnen zit, dat vrouwen en wolven al es eerder aan bod kwamen en eigenlijk vooral omdat het éél éél schoon is.

Run, run, run as fast as you can, cause I killed before and I'll do it again ...

De enige zekerheid die we hebben, is dat alles verandert.

Overwin jezelf

Lijkt een makkie voor iemand met een winnersmentaliteit.
De laatste tijd heb ik de kamp zowat overal proberen te beslechten. Bij vrienden, bij kennissen, nagenoeg vreemden, thuis, ziekenhuis, weer thuis ... klein pierke mag het weten wanneer de ommekeer komt. In het bos der business alleszins niet, daar waait eigen klakkeloze voortgang boven peoplemanagment. Ok, dan heb ik even een fade out op vlak van presteren... Schiet me af, als je durft.
Het grappige aan dat radeloze rondlogeren is dat je telkens geconfronteerd wordt met andere 'huis'culturen'. In Nederland krijg je steevast een soort van vals bladerdeeggebak - lijkt erop maar smaakt er niet naar - met een kanjer van oranjesuikerlaag. Uhuh. let op, lieve mensen, veel openhartiger dan de modale Belg. Zonder vooroordelen of oeverloos gekwek.
In het ziekenhuis 10x dezelfde nietszeggende discussies aanhoren van medepatiënten en het al te lachwekkend vinden om erop te reageren. sigaretten roken dat het een lieve lust is en therapie kut vinden. De behandelende geneesheer met je matige spitsvondigheden nog doen lachen.
Of vrienden die een pot appelmoes delen en wat extra frituren om je toch maar niet in je eentje thuis te laten zitten kniezen. "Lekker" zeg je dan, je eigen - in gezonde toestand - verse keuken én beren van eters in gedachten. Misschien moest ik gewoon "lief" gezegd hebben, want zo voelde het ook. Vrienden die je er gewoon bijnemen zonder meer, knuffelen en sleuren aan je optimisme (diep verscholen).
Of laatst nog een sigaret roken met een onverwachte bezoeker en beseffen dat iets dat gebroken is evengoed terug te fixen valt.

Sinds kort bezit ik gelukskaarten van The World Box of Happiness. 52 stuks, 1 kaart per week.
Opdracht voor deze week is o.a. :
"Doe iets waar je eigenlijk onzeker of verlegen over voelt. Overwin jezelf."

Almost EUREKA - but not yet

Een tijdje terug was ik op zoek naar / deed ik een warme oproep voor het aanbrengen van een goed doel. Je weet wel, je ziel laureren in het altruïstisch zijn en dat van die dingen. Enfin, gewoon goed doen om je een goed mens te voelen. Welnu; ik heb, geheel in de lijn van de reeks de Ronde, er eindelijk eentje gevonden. Weliswaar ietwat te laat, but that's me. Nooit stipt op de afspraak. Met alle consequenties vandien.
Na mijn lang stilzwijgen - waarvoor ik me volgens blog rule N°1 vlakaf weiger te verschonen - vermoeden jullie misschien al wat dat goeie doel dan wel placht te wezen.

Heel simpel: mezelve die in vol wielerseizoen de pedalen verloor ofte met haar bakkes over de gravé schraapte (en nee, ik droeg geen helm).

Dat goed doel riekt natuurlijk naar een potpourri van egocentrisme. Dat is 't em juist. Je kan pas goed voor een ander doen als je goed doet voor jezelf. Melig misschien, maar lijkt me toch werk aan de winkel. Crashen en dan weer rechtop krabbelen voelt gewoon niet gezond: slapeloosheid, pieken in het piekeren, volle klantenkaart bij dokter & apotheek, radeloosheid en paniek kijken al om de hoek en het plaatje is af.

Terwijl we dus met dat goed doel bezig zijn, zijn we dus enkel bezig met doseren, rusten, opladen, standby modus alsook slaap en eigen gezond! ritme herontdekken. Zoveel mogelijk blank laten (de uitzonderingen op de regels bepaal ik wel, als die er al zijn.)

Prachtig fund, ik zou het zo steunen.

Equal payday

Kreeg dit onlangs toegeschoven, de actualiteit ervan was even aan mezelf voorbijgegaan. Maar geheel in het thema, wil ik het jullie toch niet onthouden. Lachen en de site checken voor nen schone uitleg.
Vreemd met data, op 25/03 was er net dat gesprek op de werkvloer, misschien hadden we het beter hierover wat gehad.
Zoals mijn jongste zegt van iets zuurs in de mond : "Ik krijg er rimpels van!" Rillingen dus ...

Almost there

Blogkermis... Ooit al van gehoord?
Blogmarktkramer van de onregelmatige soort zijnde, kom je al es op zo'n kermis. Nee, eigenlijk per toeval het ding ontdekt en toegegeven, ben nog niet direct helemaal into het verhaal.
Dit begreep ik er alvast van: heel wat mensen zijn worldwide bezig met allerlei thema's. Vaak ook de niet alledaagse dingen of net zo basic dat het een herontdekking wordt. Ze zijn gebeten door iets en willen dat graag met anderen delen. Want wat je samen doet, doe je zo veel beter, toch? Lijkt me wel wat.

Zo pikte ik iets op over 'persoonlijke groei', treft dat even, als je met iets vastzit. Groei je dan ook? En hoe voelt dat, groeien? Kan dat ook wel es hels aanvoelen? Groei je met de smile of net met je bakkes op de grond? Het zal allemaal wel dubbel zijn...
En wat met zij die niet willen groeien, die niet weten dat ze kunnen groeien of nog erger die anderen weerhouden van te groeien. Ok, we schuiven het in niemands schoenen. Zoveel is duidelijk, groeien - na de kindertijd -, dat doe je volledig zelve. Je kan het natuurlijk wel gaan delen of anderen mee de hoogte in trekken. Samen groeien.
Het is wederom geen exacte wetenschap. En het gebeurt in de meest uiteenlopende situaties.

De aardbeving in Japan en de groteske gevolgen ...  Apocalyptische toestanden, wordt er gezegd ... We kunnen het gewoon niet vatten. Het lijkt ver weg en onwezenlijk. Tegelijk levensecht. De aarde is slechts één van de zovele bollen in de ruimte. Wat broedt er daar, welke evoluties spelen zich af ver boven ons hoofd? En vooral, wat is onze rol daarin?

En daar is de lente

Ferm tijd dat de zon langskomt. Geduld. Het is dat of straks een paar keer kankeren onder de fake 'boosters'. Wel fraai het velleke beschermen maar ozo genoeg van dat winterbleek smoeleke...

Minder fraai is dat 8 maart hier zonder blogorakel is gepasseerd. Gaan mijn oren nu al hangen?
Internationale Vrouwendag. 'So what?'; blijkbaar is het wel nodig. Neen, niet zozeer moeten vrouwen op mannen gaan gelijken of omgekeerd. Het gaat erover dat elkeen van vrijheid kan proeven en positief evolueren. Fundamentele rechten worden nog steeds geschonden en vele vooroordelen - minder ingrijpend dan die gruwelijke schending van de mensenrechten, maar toch - hangen nog in de lucht als een vrouw ergens in the picture komt. Veel hebben we jammergenoeg ook aan ons zelf te danken. Dus liever kankeren onder de zonnebank en wat minder over 'onze positie'. We hebben alles in huis om ons vrouwtje te staan. Gebruik het dan ook!

O ja, ik liet me wijsmaken dat er ook zoiets bestaat als Mannendag. Kan best, als we dan toch ergens op elkaar gelijken, ook daar zitten verdrukten.

Verder zon, groen, plantjes (hellep, ik heb geen groene vingers en ben niet samen met een tuinman), naar buiten, nog eens naar buiten en zomerkleedjes overal!
Ik kreeg laatst de vraag - van een madam dan nog - waarom ik mijn zonnebril op had. Die zat in mijn haar, als een soort van diadeem. Daar deed ik bij mijn weten niemand kwaad mee. Toch werd de vraag uitdagend gesteld. Alsof die zonnebril in het haar me een bepaalde ongeoorloofde meerwaarde gaf. Toegegeven, ik was fashionistisch ook een een beetje geïnspireerd door de eerste zonnestralen op een goeie ouwe zondag. Dan de zonnebril uithalen is als hals over kop een barbecue organiseren bij de eerste lauwe dagen in april. Feel good, niet meer dan dat was het. Niks mis mee toch, trut.

De logica der priemgetallen

Beslissingen nemen, vertrouwde patronen omgooien, gaan voor dat ene en niet dat andere; niet altijd even gemakkelijk... Ja oké, friet met mayo of ketchup? Vet gelijk, dan neem ik van elks een potteke.
Waarom zouden we twijfelen over het woordje van de dag, de held / loser van de week en het geluk van het moment, om maar een paar dingen te noemen. Wikken en wegen, een zottekesverhaal. Denken van doen we het zus of dan maar zo? I hate it. Denken lukt aardig maar ben meer dol op de actie die er best zo vlug mogelijk op volgt. Alleen blijft die actie onderweg soms haperen. Daar zijn truken voor, dat proces kan versneld worden, beslissingen / veranderingen kunnen een spontane zaak zijn. Zo werd me gisteren nog met tekening en al uitgelegd. Ik vond het meer gelijken op wiskunde. En weet dat wiskunde nooit echt mijn dada was. Ik beheerste het maar liet de logica vaak varen ten voordele van het olifantengeheugen dat zelfs dingen die het niet snapte, bleek te onthouden. Enfin, complexe zin om uit te leggen dat ik wiskunde leerde gelijk pakweg taal. Daar schiet je nu mooi niets mee op. Wiskunde kent slechts 1 simpele oplossing, terwijl taal een overvloed van mogelijkheden aan ons voeten legt.
Logica en rust. Wish I was a scientist.
Heb bij deze dan ook enorm genoten van bijgaand interview met Paolo Giordano "intussen is de link naar het originele interview verdwenen, maar hier evengoed hetgeen je hoeft te weten ;). Schrijver van de bestseller "De eenzaamheid van de priemgetallen". Filmversie is nu uit bij ons. Kan een tip zijn. Als je ooit ergens in een donker kantje van jezelf zat. Zwaar maar tegelijk achteloos simpel. Wetenschap & taal hand in hand.

Priemgetallen zijn alleen deelbaar door één en door zichzelf. Een mooi symbool voor existentiële eenzaamheid. In de wiskundige getaltheorie spreekt men ook nog van tweelingpriemgetallen. Die getallen staan weliswaar heel dicht bij elkaar, maar er bevindt zich altijd een even getal tussenin, zodat ze elkaar toch nooit echt kunnen raken (bijvoorbeeld de combinatie 11 en 13 of die van 41 en 43).

Black Beauty

Daar lonkt ze
avondzon - laat en koud - blinkt in haar
als een spiegel, schoon kind
dwingt tot rechte lijn
omarmend voelt ze
pluimgewicht

Het incident

Amai, dat is lang geleden...
Enkele excuses:
- record regeringsvorming en beseffen dat dat toch eigenlijk triest, lachwekkend en simpel op te lossen is
- solidariteit kan helpen, check uw dagelijkse mondiale nieuwsflitsen
- feedback verzamelen, vergt tijd & energie
- de maya's en het geboorte-uur
- desperate housewife
- wachten op volgers, jadadde
- positief zijn in drek van incidenten, miscommunicatie en het zelf eigenlijk allemaal ook niet meer goed weten
- dansen op dat slappe koord
- weerstaan aan 'luie-wijven-eten' : potjes, WAP, of afhaalgeneugten
- The National dinsdagavond, amai, ik wil die vent in huis, zo'n stem = geborgenheid ten top - duister word ik er alvast niet van - & attitude (Alhoewel, valt daar huis mee te houden?).
In elk geval heel schoon ... laat het ons daarop houden.

Zo kan ie wel weer, denk ik dan.

Dus goeie voornemens:
- vanavond iets met zalm, prei, brocoli en wat deegwaren (in het vrijdags ritme dus)
- morgen het bos door de papierenberg zien
- leuke actie en zen, zon
- goed doel - tips kunnen best, op ons eentje kunnen we het ook niet allemaal weten

Soms zit je in de wagen en is er een liedje dat precies de situatie weergeeft. Kan gewoon een gevoel zijn, tekst hoeft zelfs niet te kloppen... Gisteravond laat was dit nog het wagenliedje van dienst.

Welgekomen, fijn weekend!

Dé ahornsiroop voor deze week

De raket is gelanceerd. Mindrelaxen & we zien wellen.
Las vandaag ergens:

"Feedback. Wie zwijgt zegt niets verkeerd, maar is ook niet eerlijk. Vaak ergeren we ons aan mensen of situaties, en volgt daaruit een breuk (privé of professioneel), zonder dat we het probleem met die persoon bespreken. Een ander in de ogen moeten kijken en negatieve commentaar geven vind ik heel moeilijk. Ik probeer dat dus nogal eens te delegeren of te vermijden, bijvoorbeeld door iemand van wiens werk ik niet tevreden bent gewoon geen opdrachten meer te geven. Maar het is niet eerlijk. Hierin ben ik veranderd door Karen Moeskops, de directrice van Amnesty Vlaanderen, met wie ik als voorzitter enkele jaren heb samengewerkt. Haar credo tegenover haar ploeg is ‘feedback is ook een mensenrecht’. Zoveel mogelijk positieve feedback. Maar ook de negatieve, anders ben je oneerlijk bezig."

Och ja, ik heb niks tekort en lijd niet aan aandachtsmanie... Human?

Nog een zoethoudertje voor de komende week.
Zoon pannenkoeken laten bakken omdat je zelf geen geduld hebt met pan & deeg. Zelf wel appelkes in blokjes snijden. Die blokjes in de pan een beetje aanbakken in een toefje boter, of olie, zo je wil. Net geen appelmoes ervan maken. Vuurtje uit en een eetlepel speculaaspasta een beetje rondroeren in de pan met appelkes.
Finale: een bedje van speculaasappelkes spreiden op lekkere warme pannenkoek, een lichte krulling nog. Resultaat: een streling voor de smaakpapillen van een vieruurtjes-hongerlijder.
Wil je echt verwennen? Afwerken met tavernesuiker of streepje ahornsiroop en bolleke huisgedraaide vanilleijs.

Ontpoppen

Women Who Run with the Wolves

Gister nog had ik iets voor. Zei - een leutig mannelijk persoon - dat hij het vreemd vond dat vrouwen nog steeds zo onderdrukt worden. Over heel de wereld. Extreme geloofsovertuigingen, vrouw in Afrika... denken we dan ook.
Waarom zei hij dat?  Ik vond het wel opmerkelijk om horen. Bovendien staat de omgeving waar ik me op dat moment bevond niet direct bekend als de meest vrouwvriendelijke, -moderne...
Afijn, hij zei dat omdat ik hem net een compliment had gemaakt. Dat hij alert was geweest. Bij de pinken. Verder gedacht had dan zijn neus lang was, ... Daarop antwoordde hij iets van: "Toch een goede vrouweneigenschap die ik - als man zijnde - bezit." Zijn woorden. En dan kwam het erop neer dat hij de vrouw an sich best wel een ferm wezen vond en dat hij niet begreep waarom er op die groep nog zoveel 'onder/ver'drukking zit. Wat volgde was een leuk en kort gesprek. Thematisch én o zo relevant. Ik had er wel enkele theorieën over, dankzij o.a. Clarissa Pinkola Estes, en die vonden - erg voorzichtig, algemeen & kort gebracht - wel enig gehoor.
Het weekend kon positief ingezet worden.
Jongste zoon was vandaag iets minder positief. Hij deed een actuawerkje en de titel luidde : 'Ijsbeer zwom negen dagen'. De Standaard Online had het over 'Ijsbeer zoekt negen dagen naar ijs'.
Inderdaad, ijsberen zwemmen wel meer maar in dit geval moest zij - had haar jongen bij zich - negen dagen zwemmen vooraleer ze een stukje ijs vond om op te rusten. Zij had deze helse zwemrit overleefd maar haar jongen jammergenoeg niet. Die zag ze onderweg sterven door uitputting.
Opwarming van de aarde. Het is wel degelijk echt.
Niet dat het rechtstreeks zal helpen maar ik zou toch eens gaan piepen naar Ecopop dit weekend. Misschien vindt u er wel iets dat - hoe minuscuul ook - die opwarming wat tegenwerkt. Oude boeken, kledij meebrengen want kan ingeruild worden voor interessantere items.

ECOPOP Tips & Tricks: checklist!

Op ECOPOP kan je niet alleen kennismaken met nieuwe producten en diensten van onze exposanten. Er zijn ook verschillende ruilacties en je neemt ook best enkele zaken mee voor je vertrekt!

- Haal je oude boeken van zolder en ruil ze op de stand van De Kringloopwinkel!

- Miskopen of eruit gegroeid? Breng kledingstukken mee en ruil ze op de Swishing stand… Get Rid and Get New!

- Liever goedkope én groene energie? Breng je energiefactuur van het laatste jaar mee en vang twee vliegen in één klap. Op de stand van Wissel Stroom verander je van energieleverancier zonder enige moeite!

 

Rundskop ...

... vind ik alvast een woordje voor 2011. Top als scheldwoord. Toch gedistingeerd maar evengoed knal d'erop.
Vooral te onthouden als wederom een Belgisch pareltje, zijnde film, eentje om te gaan zien. Lijkt me. Ok, ik ben subjectief. Matthias is voor mij evengoed top. En zie, ferme Barbara Sarafian passeert er ook.
Eerlijk, de plot, tegen achtergrond van kwalijke vetmetsers & boeren, is aanlokkelijk. Lachen met je afkomst. Verder weet ik er - behalve het noodlot - nog niets van. Wie ben ik?

Kadul

... met dat woord maakte ik laatst ferm wat indruk op één van de vrienden van oudste zoon ten huize.
Kleine schets van de situatie.
De oprit heeft een soort van 'prullaria' strookje. Ttz, eentje die eigenlijk dient voor wat groens, aanplanting ed. Kortom een finishing touch. Waar ik me - momenteel - niet direct voor geroepen voel. De rest van het gezin duidelijk ook niet. Wat maakt dat dat strookje in de herfst en winter zijnde wel eens bezaaid kan liggen met van die kleurrijke, gezellige bladeren.
Voila, daar grijpt de natuur in waar wij stoppen.
Die bladeren vind ik - én duidelijk ook de rest van het gezin - daar wel mooi liggen. Buren zie ik dergelijke dingen vaak verwoed opruimen. Afijn. Nadeel van onze opritpolitiek is dat zo'n bedje van bladeren nogal uitnodigend is voor loslopende honden, wilde katjes en andere diersoorten die ik niet wens te fantaseren.
Laatst zag ik een paar ferme drollen tussen ons mooi oprit-blader-strookje liggen. Van die bruine knallers. Een wel erg wild katje? Ja maar dan één van de XL soort. Doch, mijn buurvrouw had wel eens vaker een hond zijn rondje zien doen. De schuldige was gevonden ... dankzij de buur/argusogen.
Net die dag, toen ik vol ongenoegen de schop nam en de bladeren bevrijdde van de vieze indringers, was er een vriendje op bezoek. Toen de oudste vroeg wat ik aan het doen was... riep ik vol onsteltenis uit: "Ja, wel, moet nu zien, er ligt hier kadul op onze oprit!"
Opvoedkundig is mijn taalgebruik niet altijd. Waarop die twee direct plat lagen van het lachen. Kadul, zo'n woord en dan nog uit de mond van de vrouw des huizes. Zo leek het wel. In elk geval, de dag erop was mijn woordgebruik al doorgesijpeld tot op de speelplaats en vond iedereen me een 'bjestige' moeder.
Of ook wel lachwekkende, of uit haar rol vallende... Afijn de achterliggende redenen hoef ik niet te weten.
Eigenlijk is dit gewoon een intro op een gerechtje dat ik gisteravond laat nog serveerde.
Kadul. Ook wel gekend onder de noemer: toatjespap, stovers, ... Kent u er nog een benaming voor?
Vroeger at ik dat wel eens ergens op verplaatsing. Schoonfamilie lust dit 'leveraanvallende' gerecht ook ferm. Gisteravond heb ik de verfijnde vorm klaargemaakt. En die viel goed in de smaak. Lofzangen als 'keukenprinses', ... passeerden de revue. Goh, je zou ervan blozen. Terwijl het super simpel maar dus wel njammie was.
Ikzelf haalde de 'verfijnde' versie uit het Spar magazine Kook. Leuk ding trouwens.
Stond daar als streekgerecht getypeerd : 'Toatjespap met grijze garnalen'.

In de kantlijn vermeldde men: in andere streken beter gekend als 'kadul' of 'stovers'. Een open goal... die ik niet mocht laten liggen.

Kadul: 4 pers. / 2 kg aardappelen / verse karnemelk / melk / (boere)boter / verse peterselie / 4 eieren / nootmuskaat / garnalen

1/ Lijkt me evident: aardappelen koken - makkie, pureren, scheut warme melk en - Jeroen Meus - indachtig, een klompje boter.
2/ Pot van het vuur + karnemelk volgens je eigen smaak en gewenste dikte (van de pap é), nootmuskaat, peper en zout (hier ga ik resoluut voor 'Herbamare', gezond alternatief voor zout, te vinden in Colruyt, ...).
3/ Terug evident: eieren koken gedurende 4 min, afkoelen en pellen
4/ Kadul nog even opwarmen, verdelen over de borden, kuiltje met ei.
5/ Afwerken met garnalen en peterselie. Ik deed er zelf nog wat geraspte kaas over.
Desgewenst kan je ook nog wat boter bruinen in je pan en kleine geutjes hiervan over de kadul doen. Ik vond dit niet nodig. Deed wel stiekem nog een toefje boereboter op mijn eitje.
In de chiro, zo wist de oudste, krijgen ze dit zonder ei. Mijn wederhelft at het vroeger met omelet en een 'schelle' kaas ergens tussen de puree. Vandaar die leveraanslag. De verfijnde versie viel - na elkeen het zijne te zeggen - het best in de smaak.
A ja, De Spar serveert er een aangename Sauvignon - licht & fijn - bij. Voor moest het u interesseren.

Wat schuift dat, een advocaat?

Had deze week weinig zin in schrijven. Blijkbaar had u iets in dien aard qua lezen. Nice, staan we quitte. Effen.
En stond deze week nog maar eens versteld van een paar - 'waar we toch niks aan kunnen veranderen' - hopeloze dingen des levens. Nu, hier en daar wat rammelen en schoppen, blijft het proberen waard. Geen gejammer dus. Wel heel even dit:
- Hoelang duurt het voor de rare gasten gescheiden worden van de dutsen met ego?
- Waarom krijg je op bepaalde - tot in den treure toe gestelde - vragen nooit een afdoend antwoord?
- Geen nood, het is niet mijn gevecht maar als er gevochten moet worden, ben ik er meestal wel bij ...
Hoe komt het dat een advocaat die al - eventjes collega aanhalen - ettelijke 'k' eur heeft opgestreken, durft te zeggen dat hij nog maar eens veel kosten moest maken om een verklaring (1A4'tje) op te stellen die: 1/ nog vol typfouten stond, 2/niet gecontroleerd was op rechtsgeldigheid en 3/ om nog maar van de dubbelzinnigheden te zwijgen, zelfs in zijn advies... ?
Dixit advocaat: "Misschien moeten jullie de tekst zelf controleren en verfijnen." Huh? Kan de cliënt daarvoor dan ook factureren? A rato van de gekende erelonen?

Binnenkort toch eens dat wereldje der gerechterlijke dwalingen van dichterbij gaan zien.

- Frieten, zijn die dingen verslavend?
- Rugpijn, van waar komt dat?
- Weet u welk uur u geboren bent?
- Heeft iemand een oplossing voor de regering of rest ons enkel een 'signaal', ook wel gekend onder de noemer 'we kunnen er toch niks aan veranderen' te geven?
- En daarom, wat schuift dat zo? De politiek? En valt dat verlof nog wat mee? De werklast? Overuren, krijg je die betaald? Moet er gebadged worden?
- Kan dommigheid een bedreigde soort worden? Hopelijk. Voor onze gemoedstoestand en misschien ook wel voor het milieu en andere to the point zaken.

Genoeg voor een vrijdagavond me dunkt. Nu lekker onderuit, laat de thee maar aanrukken!
En de zon morgen schijnen!

Sexy, sierlijk, sterk

http://www.pbase.com/cindyphotography/profile

Straffe madammen op de planken, Cindy Frey - She's got it - zeker eens gaan zien. En nog zoveel meer ! Pascale Platel ...

En, Adele is 21, dat zullen we geweten hebben.

Lang zullen we werken

"Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover." Mark Twain

Zoiets ongeveer was wel leuk geweest om horen op de NY speech ten werke. Cijfers en vooruitgang waren de balletjes in de soep. Op zich ergens een bedanking, altijd welkom; ook fijntjes verwijzen naar de indexverhoging - ons gegund - . Tussen de lijnen werd er 200% of - why not - 300% werkinzet gevraagd en weinig extra ambetante kosten richting de business. Crisis, nog lang niet over én zal die wel ooit gepasseerd raken? Realiteit of ook goedkoop excuus...

En toch... mijn lijstje is klaar, een tijdje al - en wordt dus in die orde wel eens gepresenteerd. Voor diegenen die een lijstje hadden gemaakt nog een goed woordje. Alles dat op dat al dan niet denkbeeldig gevalletje stond, werd ons van harte toegewenst.

Komt dat even mooi uit.

Daarna drank a volonté, de hapjes iets triestiger, enfin.

Perfectie bestaat dat?

Jobat er opnieuw bijgehaald. Misschien is het voor u al te laat. En dronk je je te pletter, vatte je je chef bij zijn of haar kraag in een te enthousiaste omhelzing. Gooide je een saai verhaal in de groep en zag door de bubbels het wegkijken van je omstanders niet meer. Of ging je nadien nog even door en kwamen verhalen die best niet op het werk thuishoren.

Doseer: gratis drank en verantwoord plezier. En ok, giechelen met andermans uitschuivers kan best. Off side.

Achteraf niet jammeren over de kater. Feestjes en consequentieanalyse.

Maandag, topdag !

Hoorde daarstraks dat niet toevallig de derde maandag van de maand /was het nu specifiek januari/ bekend staat als de meest depri dag. Ok, zeker niet toevallig, dan. Want net vandaag had ik een complete off day. Er zijn ergere dingen en we zagen en klagen niet maar trail en error in relativeren. Hey zeg, blijven we niet allemaal een beetje eeuwig zoeken. En ook Steven Van Herreweghe zei zoiets...
Eerste was de uitloper van een 'basta' verhaal met keukenleverancier waarvan de naam geen blogvermelding waardig is. Geen gratis reclame. En mij bepaald wel een vette gecompenseerde microgolfoven. Dit weekend bijna brand in de keuken met als historiek een mail/tel/zelfs tot daar sit-in  kroniek van maar liefst 11 dikke maanden. Om nog maar te zwijgen van het non-werk vooraf geleverd. Vandaag eindelijk iemand aan de lijn gehad die het nodig achtte om toch maar eens te komen zien. Om de 'schade' op te meten. Of zou hij mail gehad hebben?
Goed begin, zou je zeggen. Ware het niet dat ik iets kort daarna via een stom grapke zowaar seksueel geïntimideerd werd. Een collega had er niks beters op gevonden dan platvloerse spam, toevallig met mijn naam, naar ondergetekende door te sturen met de vraag of ik echt niks beters te doen had. De ;) kwam pas in een mail achteraf. Jammer want het kalf was al verdronken. Dat lieflijk mailtje ging door naar de IT, hopend op een beetje begrip en op zijn minst wat efficiëntie (bits & bytes) ... Daar werd de mail uiterst professioneel behandeld : 'nee, niks aan te doen, aan die spam' en bovendien kameraadschappelijk in den bureau geknald. De ambiance zelf maken is zoveel moeilijker. Kon ik uitmaken uit de pijnlijke stilte die er was toen ik net die bureau binnenkwam. De stilsten eerst, hadden de grootste smile. Bah. Ik kreeg er alvast de koude rillingen van. Niet van opwinding.

Golven

Waarom bestaat het weekend eigenlijk uit 2 dagen... Ik mis steevast de derde. Om efficiënt te zijn. Nu ja, ik doe het vandaag dus maar met deze track en o ja, misschien kijkt u wel uit naar deze film en haalt de platenspeler van zolder, schrijft brieven naar uw lief en vooral, laat blogs voor wat ze zijn. Bloggen en weten dat je niet 'over'lezen bent. Uiteindelijk een 'safe spot', uw halve en bespeelde ziel toch nog een beetje in bescherming genomen.
Kus voor de zonnige zondag!

To wax or not to wax

Jammer, mijn favoriete, Eva Brems, is er - al, even - uit: DASM! Ook collega Bart De Wever, had er deze week zijn bekomst van. Genoeg grappen & grollen over het stuurloze België. -Straks moet ik nog in de politiek gaan.- Hopelijk zal 'em dat gedacht hebben. Net deze week begonnen de acties van de 'kleine' man tegen die belabberde commedia dell'arte. Als wij niet presteren of net niet - ook hier verschillende maten & gewichten - voldoen op ons werk, dan duurt het liedje toch geen vette 7 maanden. Boter bij de vis. En slagen ze er niet in, dotaties annuleren, exit chauffeur en ruimzittende pree (ok, maar dan verwacht je wel degelijke kapiteins) en andere voordelen waar we godzijdank geen weet van hebben. Nog wat vroeg voor een zonovergoten festival, maar toch, geld terug! Zelfs de zoon van king of Kortrijk Stefaan De Clerck vindt het welletjes. Zou hij nog binnen mogen? Dat zal wel, want in dit geval staan de beste stuurlui aan wal. Ook voor de CD&V is macht belangrijk maar zijn ze even blij nu niet de verantwoordelijkheid te dragen. Net als hun andere kanalen lijkt het. Goed, die betoging zou los moeten staan van eender welke politieke partij. Dat zullen we dan maar wat graag geloven. Ware het niet dat bijdehante Stefaan De Clerck in een reactie al liet verstaan dat zijn zoon een beetje op hem lijkt. Propaganda op de rug van je eigen kroost, hmm, en een Signaal geven naar de eigen partij, hmm². Nog andere creatievelingen laten hun baard staan tot een regering op poten staat. Moeten wij vrouwen dat voorbeeld volgen? Minder leuk voor de mannen dan weer... en zo blijft de impasse duren.

Goed dat er toch wat beweging komt. Laat ze maar schieten die champignons. En tussendoor nog eens naar het theater. 'Hebt u dat ook, mevrouw en meneer politici?'

Geeks

Zie, nu had ik misschien ook beter mijn hoogdag digitaal gevierd ... of getwitterd of gelinkedin ... Dan had ik misschien die ene ongenode gast niet op de party gehad. Met schade achteraf dan nog!
Afijn die hoogdag is intussen een zee van tijd achter de rug. Geen gefeliciteer op kantoor, zelfs niet na ostentatief traktaat. Gelukkig, voor een paar lieve en zelfs onverwachte zielen, toch niet helemaal die 2,5 euro verkwist. Goed ingeschat. Desalniettemin wederom een - vrouwelijk, dit keer, ja voor u het vergeet, wij dienen nu en dan eens met ons zelf te pochen - hoogtepunt deze avond. Digitaal. Een paar knappe wijven van Howest waren - ook al een zee van tijd - druk in de weer met onderzoek naar het gebruik van technologische gadgets in het klaslokaal : Simpel als Krijt. En vanavond zat er eentje van hen bij Sound of Sam. Verder op te volgen. Benieuwd of ook de pedagogisch verantwoorde straffen op FB af te handelen zullen zijn. Spontaan komt bij me op:  als straf net niet al die requests voor "help, I need just one cow on my farmville!" (maar enfin, jij bent die ene!) deleten maar accepteren. Lijkt me nogal een mee-met-de tijd straf. In hetzelfde programma passeerde o.a. nog de revue: een soort van - buiten onze grenzen maar digitaal dichtbij - Miss of Mister Geek lijst waar men mensen kan nomineren als dé sociale nerd of all world. Voor alle duidelijkheid, vrouwen en mannen die een betekenisvol digitaal plaatsje hebben veroverd. Toeval? Ik dacht het niet.

Hoogdag

Met kliekjes weliswaar ... maar we gooien niks weg, dus ...
Extravagant uitslapen zonder wakker te liggen van het rumoer beneden, met lelijke vadsige hoest luisteren naar iets dat lijkt op engeltjesgezang, sober - tjah leftovers - maar gezellig laat ontbijt, de pas aangekochte 'botjes' nog eens bewonderen. Wat doet dat goed met je ziel, de perfecte solden vinden ;)
Afijn en waarom zouden we ons niet durven wagen aan de loterij, geluksgetal indachtig. Superpot vandaag, 't zal wel zijn, tis hoogdag. Schijnt dat - in een soort yoga oefening - een 8 vormen met je lichaam, kans op 'in balans raken' geeft. Straks zeker proberen!
Nog jammer van die andere kliekjes, de nonnen, waarom zouden ze achterblijven... De overlopers, eigenlijk konden we het weten. Het lijkt me precies nog erger van hen, gezien dat dat primitieve toch minder zou moeten spelen. Wat loopt er dan fout? Jezelf boven eender welk instituut/individu plaatsen, 'kader' denken, het doet niets goeds met de mens... Moderne non, oeps, guerilla dan maar beter, nu ja, er zijn er ook nog langs de goede kant!
Verder veel ego vandaag, why not ...

Kliekjes ...

... daar zullen we het deze week mee moeten doen want ziek, zo ziek gelijk een hond, dat was ik de laatste dagen.
U wilt het niet weten - maar toch, ik moet het kwijt - een klassieker, zijnde griep én nog een andere klassieker, zijnde rugkwellingen waren mijn leftovers van 2010. Zo kan ik nog wel een aantal zaken bedenken. Die u ook niet wilt weten en ik u dus zal besparen. Elk zijn deel, euh kliekje ...
Dus op aanvraag: mottig, rauw, krakkemikkig, moe, sleep langs hier en krom langs daar, peignoirblues, shit, fuck, pfffffffffffffffffffff ... slapwel !